:--': ~T~ -'--- ~

W. D . HOOFT - BORMEESTER 30 1
kiesche onderwerpen en brengt onkuische personen ten tooneele .
Ze is geschreven door een man, die en gedurende zijn leven en na
zijn dood to boek heeft gestaan als een toonbeeld van liederlijkheid
en onbeschaamdheid" 1) . Accoord. Een Hollandsche Aretino
in het klein dus . Doch dit neemt niet weg, dat in diezelfde klucht
een uitstekende schildering van een naai- en breischool voorkomt,
dat ze bladzijden telt, die naast het werk van Breero kunnen
staan. Zijn overige werk, vlot gerijmd in de strofen van Huygens'
Voorhout, (o .a . De geest van Tengnagel in d'andere werelt bij de
verstorvene Poeten, 1652) bevat kostbare gegevens voor de kennis
van personen en toestanden .
Van de overige comici stip ik hier aan Willem Dircksz . Hooft
(1594-1658) ; hij noemde zich ,glaesschrijver" en was niet verwant
aan den drost . Hij schreef eenige kluchten, die succes hadden
. Vooral Andrea de Piere, Peerde-kooper, is nog al vies en
plat (Decamerone, II, 5) ; Stijve Piet werd 112 maal opgevoerd .
Zijn motieven ontleende Hooft aan Fransche en Italiaansche novellen
.
Zoo volgde Nicolaas Biestkens, Amsterdamsch boekverkooper
en uitgever, in zijn klucht van Claas Kloet (1619), een verhaal uit
de Decamerone (VII, 4), dat Moliere ook in zijn George Dandin
zou gebruiken . 't Geval is alleraardigst : een jonge vrouw gaat
s nachts op avontuur uit ; als de man dit merkt, sluit hij ze buiten ;
de vrouw doet, of ze zich wil verdrinken ; dit vindt de echtgenoot
toch wel wat kras ; hij komt to hulp ; de vrouw schiet naar
binnen, sluit de deur en signaleert haar man aan de voorbij
trekkende wacht als een nachtbraker, die op avontuur uitgaat .
G . C . van Santen's Lichte Wigger (1617) komt dichter bij den
toon van Tengnagel . 't Is een verloren zoon, die niet to recht komt ;
we zien den lichten jongeling zijn leven verdoen in kroegen met
zijn kornuiten en snollen, tot hij naar het gasthuis wordt gedragen .
In zijn Snappende Sytgen (1620), waarin de praatzucht van vrouwen
aan de kaak gesteld wordt, is al even weinig handeling .
't Nieuwsgierig Aegje (1662), dat nog leeft in den volksmond,
van A . Bormeester heeft gedeeltelijk hetzelfde motief alsTryntje
Cornelis van Huygens, Aegje, die Antwerpen eens wil zien, valt
in verkeerde handen en komt er bekaaid af . Doeden (1643) is ontleend
aan de Decamerone (VII, 5) . In de Ontrouwe Dienstmaagt
1 ) P . H . van Moerkerken, Het Nederl . kluchtspel in de 17e eeuw, p . 607 .