Handboek MKG-codering

3.2. Gecompenseerd en gedecompenseerd hartfalenBij de start van het proces van hartfalen, zal het hart in eerste instantie compensatoire mechanismenontwikkelen zoals cardiale hypertrofie, toegenomen bloeddruk, uitzetting van de ventrikels of een toegenomencontractiekracht. Hier spreekt men van gecompenseerd hartfalen omdat de hartfunctie nog bijnanormaal in stand gehouden wordt.Wanneer deze mechanismen echter niet langer volstaan, gaat de hartfunctie fors achteruit: dit is hetstadium van gedecompenseerd hartfalen. Hoe dan ook heeft dit geen enkele invloed op de juiste codering.3.3. Aandoeningen van de pulmonale circulatie [415–417]Onder categorieën 415 tot 417 worden de aandoeningen geklasseerd die betrekking hebben op derechterharthelft en op de longcirculatie (= kleine circulatie).Rechterhartfalen kan immers zowel het gevolg zijn van linkerhartfalen als van een zuivere longproblematiek.Rechterhartfalen op basis van linkerhartfalen, wordt enkel met hartfalen (cf. supra: 428.0/1 ±428.2–4x) weergegeven.Rechterhartfalen van pulmonale oorsprong wordt verder onderverdeeld in acuut en chronisch: acuutrechterhartfalen van pulmonale origine is zeldzaam en wordt gecodeerd met 415.0 “Acute cor pulmonale”(Acuut cor pulmonale); het chronische type als gevolg van pulmonale hypertensie krijgt als diagnosecode416.9 “Chronic pulmonary heart disease, unspecified” (Niet-gespecificeerde chronischepulmonale hartaandoening) mee.Een veel voorkomende oorzaak van pulmonale hypertensie en acuut rechterhartfalen zijn longembolendie apart dienen gecodeerd te worden met subcategorie 415.1x “Pulmonary embolism and infarction”(Longembolie en longinfarct).Voorbeeld 7 17:Een patiënt wordt in urgentie opgenomen met vermoeden van longembool. Na onderzoek wordt dezediagnose bevestigd en daarenboven wordt acuut rechterhartfalen in het licht gesteld.De MKG-registratie luidt:1. 415.19 “Pulmonary embolism and infarction, other” (Overige longembolie en longinfarct);2. 415.0 “Acute cor pulmonale” (Acuut cor pulmonale).Als de arts geen hartfalen diagnosticeert, wordt logischerwijze enkel code 415.19 “Pulmonary embolismand infarction, other” (Overige longembolie en longinfarct) aangewend.Chronische secundaire pulmonale hypertensie wordt alleen gecodeerd indien deze gerelateerd is aaneen respiratoire aandoening en indien relevant geacht door de behandelende arts.Men maakt in dit geval de gepaste keuze uit:• 416.8 “Other chronic pulmonary heart diseases – Pulmonary hypertension, secondary”(Overige chronische pulmonale hartaandoeningen – Secundaire pulmonale hypertensie).• 416.9 “Chronic pulmonary heart disease, unspecified – Cor pulmonale (chronic) NOS” (Nietgespecificeerdechronische pulmonale hartaandoening – (Chronisch) cor pulmonale NNO).Codering van chronische secundaire pulmonale hypertensie gebeurt nooit louter op basis van eenechografieprotocol. Ter herinnering wordt pulmonale hypertensie ook nooit bijkomend gecodeerd in hetkader van linker- of congestief hartfalen (cf. supra: 428.0/1 ± 428.2–4x).Voorbeeld 7 18a:Bij een COPD-patiënt van 52 jaar noteert de internist in het medisch dossier: COPD met secundairepulmonale hypertensie. Er is hier nog geen sprake van hartdecompensatie.Wij coderen:1. 491.20 “Obstructive chronic bronchitis, without exacerbation” (Obstructieve chronische bronchitiszonder exacerbatie);2. 416.8 “Other chronic pulmonary heart diseases – Pulmonary hypertension, secondary” (Overigechronische pulmonale hartaandoeningen – Secundaire pulmonale hypertensie).Voorbeeld 7 18b:Dezelfde patiënt wordt een tweetal jaar later opgenomen omwille van een COPD-opstoot. Op dit ogenblikvermeldt de internist in zijn besluit duidelijke tekenen van rechterhartfalen.Correcte codering is nu:Handboek ICD-9-CM Codering2007/2008 officiële versie114