Handboek MKG-codering

FBasiscodeerrichtlijnenDe basis codeerregels die worden besproken in dit hoofdstuk zijn van toepassing op het volledige ICD-9-CM classificatiesysteem. Het volgen van deze regels is essentieel om de juiste code te selecteren enom tot een correcte volgorde van de codes te komen. Richtlijnen die van toepassing zijn op specifiekehoofdstukken van de ICD-9-CM classificatie zullen worden besproken in de relevante hoofdstukken vandit handboek. Echter, niet alle specifieke gevallen kunnen exhaustief behandeld worden. In die gevallendient men terug te vallen op deze basis codeer richtlijnen. Ook de diverse groepers (bvb APR-DRG v15en v20) zijn gebouwd op deze regels. Zondigen tegen deze fundamentele codeerregels raakt dan ookaan de fundamenten van de pathologiegestuurde financiering en is dus niet aanvaardbaar.Gebruik zowel de alfabetische indexen als de systematische lijstHet eerste principe is dat zowel de alfabetische lijst of index als de systematische lijst moeten gebruiktworden om de aangewezen codes te lokaliseren en toe te kennen. De aandoening of de procedure diegecodeerd dient te worden moet eerst gelokaliseerd worden in de index, en de gevonden code moetdan geverifieerd worden in de Tabellen.De codeerster moet alle instructies volgen om te bepalen dat meer specifieke codes of belangrijke opmerkingenniet vergeten worden.Ervaren codeersters werken soms enkel op basis van hun geheugen voor frequente codes, maar eenfrequent consulteren van de alfabetische lijst of index en de systematische lijst is belangrijk, zelfs voorervaren codeersters.Ken codes toe op het hoogste niveau van detailEen tweede basis principe is dat zo specifiek mogelijke codes moeten gebruikt worden, dus ook hetlaatste cijfer moet gebruikt worden. M.a.w. als er een specifiekere code is in een categorie moet die gebruiktworden. Een 3-cijferige code kan enkel gebruikt worden als er geen 4 of 5-cijferige code is in diecategorie, een 4-cijferige enkel als er geen 5-cijferige code is. En als er 5 cijfers beschikbaar zijn in eencategorie moeten ze ook alle 5 gebruikt worden.Voor procedure codes geldt hetzelfde principe. 2-cijferige codes worden niet aanvaard, en 3 cijfers zijnenkel voldoende als er geen 4-cijferige code is in de desbetreffende categorieMet andere woorden: alle cijfers moeten gebruikt worden. Er kunnen er geen toegevoegd worden en erkunnen er geen weggelaten worden. De enige uitzondering zijn de codes die een 5 de cijfer vereisen,maar die geen 4 de cijfer hebben – daar moet op de 4 de plaats een 0 ingevuld worden.Onderstaande voorbeelden aan de hand van het ICD-9-CM handboek illustreren deze principes1. Volume 1, categorie 540: acute appendicitis (acute appendicites). Hier is er een onderverdelingaangeduid met een 4 de cijfer (bvb .540.0 acute appendicitis with generalized peritonitis)(acuteappendicites met gegeneraliseerde peritonitis). Omdat er een 4 cijferige onderverdeling aanwezigis, kan de code 540 niet toegekend worden De code 540.0, 540.1 of 540.9 dienen gebruiktte worden2. Volume 1, categorie 491, chronische bronchitis heeft 5 4-cijferige onderverdelingen (491.0,491.1, 491.2, 491.8, 491.9). Enkel 491.2 heeft ook een 5 de cijfer (491.20, 491.21 en 491.22).Voor deze subcategorie moeten er 5 cijfers gebruikt worden, voor de andere subcategorieën uitdeze reeks moeten er maar 4 gebruikt worden3. Volume 3, code 74.1: Low cervical cesarean section(laag cervicale keizersnede). Deze code isvolledig met zijn 3 cijfers, daar er geen onderverdelingen zijn.4. Volume 3, categorie 79: Reduction of fracture and dislocation (gesloten repositie van een fractuurvan een niet gespecificeerde lokalisatie). Hier staat voor diverse 3-cijferige subcategorieën(beginnende met 79.0 Closed reduction of fracture without internal fixation) (gesloten repositievan een fractuur van een niet gespecificeerde lokalisatie) een verplicht te gebruiken 4 de cijferdat de anatomische plaats aanduidt. Dit is om plaats te besparen in het boek niet herhaald bijiedere subcategorie.Handboek ICD-9-CM Codering2007/2008 officiële versie31