HBV'de Tedavi - EKMUD
HBV'de Tedavi - EKMUD
HBV'de Tedavi - EKMUD
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Kemik Eklem Enfeksiyonlarında Yaklaşım ve <strong>Tedavi</strong>:<br />
Kronik Osteomiyelit<br />
Kronik osteomiyelit kemik nekrozu, ölü<br />
kemik dokusu (sekestr) ve fistül oluşumu<br />
ile karakterize kemik dokusunun enfeksiyonudur.<br />
Semptomlar kronik ağrı, üşüme ve hafif<br />
ateştir, ancak genellikle belirsizdir. Fizik muayenede<br />
lokal şişlik ve akıntılı lezyon saptanabilir.<br />
Kronik osteomiyelitin tanısı hastalık hikayesi,<br />
laboratuvar bulguları ve görüntüleme tekniklerine<br />
dayanır. Laboratuvar incelemede<br />
kandaki lökosit sayısı normalken, eritrosit sedimentasyon<br />
hızı ve C-reaktif protein düzeyi<br />
yüksek saptanabilir. Tanı için direkt röntgen<br />
grafileri, bilgisayarlı tomografi ve manyetik<br />
rezonans görüntüleme gibi radyolojik yöntemlerden<br />
yararlanılır. Bunun yanı sıra Teknesyum-<br />
99m ile işaretlenmiş lökosit sintigrafileri ayırıcı<br />
tanıda yardımcı olurken; kemik kültürleri antimikrobiyal<br />
seçiminde yol göstericidir.<br />
Osteomiyelitin sınıflandırılmasında çeşitli sınıflandırma<br />
sistemleri kullanılmaktadır. Bunlardan<br />
Lee-Waldvogel sınıflandırmasına göre osteomiyelit<br />
süreye göre akut ve kronik; enfeksiyonun<br />
oluş mekanizmasına göre de hematojen ve<br />
sekonder bir enfeksiyon odağına bağlı gelişen<br />
olarak ayrılmaktadır. Cierny-Mader sınıflamasına<br />
göre hastanın bağışıklık durumu ve kemikteki<br />
tutuluma göre sınıflandırma yapılmaktadır.<br />
Kronik osteomiyelitin standart tedavisi uygun<br />
cerrahi girişim ve antibiyotik tedavisini içerir.<br />
Cerrahi girişim olmadan kronik osteomiyelit<br />
genellikle ortadan kaldırılamaz. Kronik osteomiyelitin<br />
standart cerrahi tedavisi ise debridman<br />
ve debridman sonrası oluşan ölü boşluğun<br />
yumuşak doku ile kapatılmasıdır.<br />
Kronik osteomiyelit tedavisi için antibiyotik<br />
seçilirken; kemik dokuya penetrasyonu, belirlenebilmişse<br />
etkenin duyarlılığı, doz aralıkları<br />
ve uygulama yolları, toksisiteleri ve maliyeti<br />
göz önünde bulundurulması gereken önemli<br />
yönlerdir. Doğru antibiyotiğin seçimi, mikroorganizmanın<br />
doğru tanımlanması ve duyarlılık<br />
durumlarının doğru belirlenmesiyle mümkündür.<br />
Kronik osteomiyelitli hastalarda etyolojik<br />
ajanı belirlemede sinüs traktından alınan kültürlerin<br />
yerine intraoperatif kemik doku kültürlerinin<br />
alınması, etkenin doğru belirlenmesinde<br />
daha yararlıdır. Kronik osteomiyelitli bir<br />
hastada etken saptanmadığında geniş spektrumlu<br />
ampirik antimikrobik tedavi verilmelidir.<br />
Kronik osteomiyelitte kemik debridmanından<br />
sonra doku revaskülarizasyonu üç-dört hafta-<br />
60<br />
dan kısa olmadığı için, antimikrobiyal tedavinin<br />
süresi en az dört-altı hafta olmalıdır. Betalaktamların<br />
kullanıldığı tedavilerde sıklıkla iki<br />
hafta yüksek doz parenteral kullanımın ardından,<br />
üç-dört hafta oral kullanım önerilebilmektedir.<br />
Antibiyotik emdirilmiş kemik çimentoları<br />
ve boncukların, çoğunlukla sistemik antibiyotiklerle<br />
birlikte, kronik osteomiyelitlerin tedavisinde<br />
kullanılabileceği belirtilmektedir.<br />
Gram-negatif bakterilere bağlı osteomiyelitin<br />
tedavisinde, eğer etken duyarlı ise, florokinolonlar<br />
yüksek kemik penetrasyonları, oral tedaviye<br />
olanak sağlamaları nedeniyle mükemmel<br />
antibiyotiklerdir. Stafilokoklara bağlı osteomiyelitin<br />
patofizyolojisinde biyofilm tabakası<br />
oldukça önemlidir. Biyofilm içindeki bakterilere<br />
karşı aktiviteleri nedeniyle rifampin bazı araştırmalarda<br />
önerilmesine karşın, bazı araştırmalarda<br />
bu konuda yeterli kanıt olmadığı ileri sürülmektedir.<br />
Osteomiyelit tedavisinde tek başına<br />
rifampin kullanımı ile hızlı direnç gelişimi<br />
olduğu için, diğer bir antimikrobiyal ile birlikte<br />
kullanılmalıdır. Metisiline duyarlı Staphylococcus<br />
aureus’a bağlı gelişen osteomiyelit tedavisi için<br />
parenteral başlanan antimikrobiyal tedaviye oral<br />
antibiyotiklerle devam edilebilir.<br />
Hiperbarik oksijen tedavisi ve negatif basınçlı<br />
yara tedavisi osteomiyelit için destekleyici tedavilerdir.<br />
KAYNAKLAR<br />
1. Akinyoola AL, Adegbehingbe OO, Aboderin AO.<br />
Therapeutic decision in chronic osteomyelitis: sinus track<br />
culture versus intraoperative bone culture. Arch Orthop<br />
Trauma Surg 2009;129:449-53.<br />
2. Haas DW, McAndrew MP. Bacterial osteomyelitis in<br />
adults: evolving considerations in diagnosis and treatment.<br />
Am J Med 1996;101:550-61.<br />
3. Haidar R, Der Boghossian A, Atiyeh B. Duration of postsurgical<br />
antibiotics in chronic osteomyelitis: empiric or<br />
evidence-based? Int J Infect Dis 2010;14:e752-8.<br />
4. Lazzarini L, Lipsky BA, Mader JT. Antibiotic treatment of<br />
osteomyelitis: what have we learned from 30 years of<br />
clinical trials? Int J Infect Dis 2005;9:127-38.<br />
5. Lew DP, Waldvogel FA. Osteomyelitis. Lancet 2004;<br />
364:369-79.<br />
6. Rao N, Ziran BH, Lipsky BA. Treating osteomyelitis: antibiotics<br />
and surgery. Plast Reconstr Surg 2011;127(Suppl<br />
1):S177-S87.<br />
7. Shuford JA, Steckelberg JM. Role of oral antimicrobial<br />
therapy in the management of osteomyelitis. Curr Opin<br />
Infect Dis 2003;16:515-9.<br />
3. Türkiye <strong>EKMUD</strong> Bilimsel Platformu
Change language