PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

nym uznaniem. Wszelkie źródła ciekawych propozycji
są chronione bardziej chyba niż tajemnice
wojskowe – „niech każdy sam do tego dotrze,
dlaczego mam innym ułatwiać życie?” – tak brzmią
najwyraźniej zasady licznych nauczycieli.
W naszym przypadku dodatkowym utrudnieniem
okazała się też lokalizacja spotkań, czyli
moje miejsce pracy. Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych
dawniej funkcjonował jako Zespół Szkół
Zawodowych. Nauczyciele z liceum nie skorzystali
z oferty, tłumacząc: „czego możemy się tam
od nich nauczyć?”.
Aż ciśnie się na usta podejrzenie o małomiasteczkowość,
ale w rozmowach z nauczycielami
z większych miast daje się odczuć ten sam problem.
Gdzie tkwi jego źródło? Czy w tym, że większość
nauczycieli języków obcych nie sprawdziła
się w innych zawodach wymagających bardzo
dobrej znajomości języka, w biznesie, w wielkim
świecie i trafiła do szkoły? Gorzkie to słowa, ale
może powinny być częściej wypowiadane.
W tym samym czasie, gdy nasze spotkania odbywały
się regularnie w bardzo okrojonym gronie,
wpadł mi w ręce elektroniczny list – sprawozdanie
z działalności Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli
Języka Niemieckiego, w którym przeczytałam
o podobnych trudnościach w organizacji na
dużą większą skalę: stały spadek zainteresowania
organizowanymi imprezami.
Mimo wszystko w przyszłym roku będziemy kontynuowali
nasze spotkania, może uda się dotrzeć do
choćby jednej osoby więcej, a to już będzie wielki
sukces. Może na początku kolejnego roku szkolnego
warto by przypomnieć słowa Konfucjusza: „Kto nabytą
wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa,
ten może być nauczycielem innych”. Z naciskiem na
zdobywanie wiedzy, a nie zaświadczeń.
(sierpień 2007)
•
•
•