PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

zamiast „niosą”. Francuzi „przemycają” do swych
wypowiedzi typowy dla nich akcent oksytoniczny,
czyli akcent końcowy. Z kolei Czesi, naśladując intonację
swojego języka macierzystego, przejawiają
bardzo wyraźny akcent inicjalny.
1
Radzenie sobie z problemami
Niezależnie od języka wyjściowego (pierwszego),
jakim posługują się uczący się języka polskiego
jako obcego, za niepowodzenia językowe
odpowiedzialne są tzw. różnice „międzyjęzykowe”.
Z pewnością nie da się im zapobiec z dnia
na dzień, ale wiedza na temat trudności, z jakimi
borykają się przedstawiciele danego kraju i języka
zdaje się być niezbędna w procesie uczenia się
i nauczania. Warto więc, w przypadku nauczycieli,
przed rozpoczęciem kursu języka polskiego
dla obcokrajowców, zapoznać się nie tylko z dydaktyką
szczegółową nauczania przedmiotu, ale
przede wszystkim poznać podstawy gramatyki
opisowej języka pierwszego obcokrajowców.
Przykłady trudności językowych przedstawionych
w opracowaniu nie będą zaskoczeniem. Zyskamy
czas poświęcony poszukiwaniom przyczyny
problemów, a skoncentrujemy się na typowych
dla danego systemu języka pierwszego błędach
i niedociągnięciach, pojawiających się w języku
docelowym. Wówczas łatwiej będzie nam zminimalizować
częstotliwość ich występowania,
a z czasem wyeliminować przynajmniej część
z nich z powszechnego obiegu.
Bibliografia
Arabski J. (1996), Przyswajanie języka obcego i pamięć werbalna.
Katowice: Wydawnictwo „Śląsk”.
Nowak-Mazurkiewicz M. (2002), „Płynność wypowiedzi
dziewcząt i chłopców”, w: Języki Obce w Szkole, nr
4/2002, s. 5-11.
(sierpień 2007)
WARTO WIEDZIEĆ
Przypominamy o artykułach na temat dysleksji, które drukowaliśmy.
Warto do nich wracać.
Ewa Brągiel (2004), Praca z uczniem dyslektycznym na lekcjach języka obcego
– nr 1/2004, s. 19
Mirosława Dudek (2004), Uczniowie dyslektyczni i ich problemy z opanowaniem
języków obcych – nr 3/2004, s. 156
Małgorzata Grzelczak (2001), Praca z uczniem dyslektycznym na lekcjach języka
obcego – autorefleksja – nr 7/2001, s. 132
Anna Jurek (2003), Nauczanie języków obcych uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi – nr 5/2003,
s. 177-179
Anna Jurek (2004), Języki obce w nauczaniu uczniów z dysleksją rozwojową. Część I – nr 1/2004, s. 57
Anna Jurek (2004), Języki obce w nauczaniu uczniów z dysleksją rozwojową. Część II – nr 2/2004, s. 46
Anna Jurek (2004), Języki obce w nauczaniu uczniów z dysleksją rozwojową. Część III – nr 3/2004, s. 37
Anna Jurek (2004), Języki obce w nauczaniu uczniów z dysleksją rozwojową. Część IV – nr 4/2004, s. 60
Anna Jurek (2004), ABC dysleksji – nr 5/2004, s. 18
Anna Jurek (2007), Patomechanizmy dysleksji – nr 3/2007, s. 23
Janusz Leśniak (2006), Dysgrafia i dysortografia na lekcji języków obcych. Uwagi praktyczne – nr 5/2006, s. 177
Dorota Maro, Ewa Norejko-Fornalczyk (2004), Dysleksja – nr 2/2004, s. 17
Elżbieta Mazur-Zagórska (2007), Dysleksja w języku rosyjskim, nr 3/2007, s. 169
Joanna Nijakowska, Anna Jurek (2005), Dysleksja: od badań mózgu do praktyki – nr 1/2005, s. 183
Jolanta Oczkoś (2003), Problem dysleksji w nauczaniu języków obcych – nr 2/2003, s. 59
Małgorzata Rocławska-Daniluk (2007), Wielojęzyczna i wielokulturowa Europa – wyzwaniem dla logopedów i terapeutów
mowy – nr 1/2007 s. 175
Anna Małgorzata Różańska (2006), Techniki polisensoryczne w nauczaniu języka obcego uczniów z dysleksją rozwojową
na szczeblu gimnazjalnym – nr 5/2006, s. 53
Ponadto numer 7/2001- Nauczanie języków obcych uczniów niepełnosprawnych.