PrzeglÄ daj publikację - Biblioteka Cyfrowa Ośrodka Rozwoju Edukacji

Kiken I. (1935), Badania eksperymentalne nad ortografją.
Z doświadczeń na terenie szkoły powszechnej w Katowicach,
Warszawa: Nasza Księgarnia.
Klemensiewicz Z., Majewiczówna M., Lehr-Spławiński
T. (1926), Gramatyka polska w szkole powszechnej. Podręcznik
metodyczny dla nauczyciela, Lwów: Drukarnia
K. S. Jakubowskiego.
Kierski F. (1923), Podręczna encyklopedja pedagogiczna,
Lwów-Warszawa: Książnica Polska Towarzystwa Nauczycieli
Szkół Wyższych.
Levine M. (2006), Umysł – krok po kroku, Warszawa: Wydawnictwo
Albatros.
Polański E. (1973), Badania nad ortografią uczniów, Katowice:
Wydawnictwa Uniwersytetu Śląskiego.
Szober S. (1930), Zasady nauczania języka polskiego w zakresie
szkoły powszechnej i gimnazjum niższego, Lwów-
Warszawa: Książnica Polska Towarzystwa Nauczycieli
Szkół Wyższych.
Tokarski J. (1958), „Fonetyka i teoria pisma w nauczaniu
szkolnym”, w: B. Wieczorkiewicz (red.) (1962), Wybór
prac z metodyki nauczania języka polskiego, Warszawa:
PZWS.
Tokarski J. (1971), Słownictwo (Teoria wyrazu), Warszawa
PZWS.
Tokarski J. (1978), Traktat o polskiej ortografii, Warszawa:
WSiP.
Walker Decker F., Soltis Jonas F. (2000), Program i cele
kształcenia, Warszawa: WSiP.
Wolf M., Vellutino F., Berko Gleason J. (2005), „Psycholingwistyczna
analiza czynności czytania”, w: J. Berko
Gleason, N. B. Ratner (red.), Psycholingwistyka,
Gdańsk: GWP.
(maj 2007)
Marzena S. Wysocka 1)
Katowice
Język polski językiem obcym. O problemach językowych
wśród uczących się języka polskiego jako języka obcego
1
Język obcy
1
Problemy językowe
Język obcy to taki, który przyswajamy w sztucznych
warunkach szkolnych i poza społecznością,
która się nim posługuje na co dzień (Arabski,
1996). Kontakt z językiem obcym jest ograniczony
i najczęściej podyktowany liczbą godzin
lekcyjnych/kursowych i wynosi od kilku do kilkunastu
godzin w tygodniu. Liczba ta nieznacznie
wzrasta, gdy weźmiemy pod uwagę tzw. kontakt
pozalekcyjny/pozakursowy, który sprowadza się
do kilkugodzinnych rozmów internetowych z rodowitymi
użytkownikami języka, programów telewizyjnych
i audycji radiowych tygodniowo czy
sezonowych wyjazdów do kraju języka docelowego.
Jako że intensywność kontaktu i ekspozycja
językowa warunkują stopień rozwoju interjęzyka
i kompetencji językowej, sytuacji języka obcego,
formalnej i o ograniczonym dostępie do języka
źródłowego, przypisuje się niedostatki i niedociągnięcia
językowe niezależnie od języka, wieku
i poziomu zaawansowania uczących się.
Problemy językowe, jakie napotykają uczący
się, występują zarówno w mowie, jak i w piśmie.
W języku mówionym zniekształceniu ulega poprawność
i płynność językowa. W pierwszym przypadku
mamy do czynienia z niepoprawnymi formami językowymi,
w zakresie fonologii, morfologii, leksyki
i gramatyki języka obcego. Z kolei brak płynności
językowej odznacza się brakiem spójności wypowiedzi,
powodowanym powtórzeniami, fałszywymi
startami, przerwami i wahaniami w mówieniu
(Nowak-Mazurkiewicz 2002). W języku pisanym
obserwujemy odstępstwa od kryterium poprawności
i spójności tekstu. Te pierwsze stanowią błędy
językowe obejmujące morfologię, składnię, słownictwo,
ortografię i interpunkcję, natomiast te drugie
charakteryzują się przer(y)wanym i nielogicznym
ciągiem sformułowań, zarówno wewnątrz zdań,
jak i w ciągu międzyzdaniowym.
Problemy językowe zaprezentowane poniżej
stanowią listę najczęściej pojawiających się trud-
1)
Autorka jest asystentką w Instytucie Języka Angielskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
61