viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

281 IN EZECHIELIS PROPH. CAP. XIII. 282
domus Israel non scribentur, nempe quia ad tempus
visi fuerant ex numéro piorum: ideo mutatio
hie nobis describitur, sed pro modulo et ruditate
mentis nostrae. Est autem utilis hie locus, quia
spiritus sanctus admonet non sufficere si homines
nos censeant ecclesiae membra, quia videntur plerique
excellere supra alios, imo quemadmodum palea
frumentum suflbcat et superior est: sic etiam hypocritae
obruunt filios Dei, quorum exiguus est numerus,
ipsi autem splendore suo eminent : et multitudo
etiam ipsorum facit, ut videantur soli digni
ecclesiae titulo. Ergo discamus excutere nos ipsos,
et examinare an interiores notae, quibus Deus
filios suos ab extraneis discernit, in nobis sint,
nempe viva radix pietatis et fidei. Docet etiam hie
locus nihil esse magis formidabile, quam reiici a
grege Dei. Neque enim speranda est alibi salus,
quam si Deus nos in unum corpus colligat sub
uno capite. Primum in solo Christo residet omnis
salue: ideoque non possumus separari a Christo
quin excidamus ab omni spe salutis. Christus autem
non Tult nee potest divelli a sua ecclesia, cum
qua coniunctus est nodo insolubili, ut caput cum
corpore. Ergo nisi colamus unitatem cum fidelibus,
videmus nos a Christo reiici. Ideo dixi nihil esse
magis metuendum, quam abdicationem cuius hie fit
mentio. Ex opposite dicitur in Psalmo (106, 4),
Memento mei Deus in beneplacito populi tui : visita
me in salute tua. Quum ita precatur quisquis autor
fuerit psalmi, simul agnoscit veram et solidam felicitatem
in eo nobis esse positam, si Dominus nos
complectitur cum reliquis fidelibus. Beneplacitum
enim populi Dei est paternus favor, quo suos electee
complectitur. Si ergo Dominus nos dignatur
paterno illo favore, illic est certa salutis fiducia.
Postea adiungit, et ad terram Israel non redtbunt:
et cognoscetis quod ego sim Iehovah. Hie externam
notam apponit Ezechiel, quia signum fuit reprobationis,
quod quum liber reditus esset permissus
aliis, fuerunt hi exclusi. Significat ergo Ezechiel
manifestam fore iram Dei in pseudoprophetis, quia
non potientur communi populi beneficio. Ubi enim
Deus ianuam aperiet, ac faciet ut promulgetur edictum
de libero reditu, ipsi manebunt exsules, neque
unquam fruentur patria, ad quam iactabant se paulo
post esse redituros. Quod ergo de reprobatione
attigit confirmât externo symbolo. Nam quamvis
multi in exsilio mortui sint, qui tarnen erant ex
legitimis ecclesiae membris, sicuti Daniel, et eius
socii, et alii etiam plures : tarnen quantum ad istos
spectat, fuit certum reprobationis signum, eo quod
gloriati fuerint se brevi redituros in patriam. Quum
ergo privati fuerunt eo bono, ostendit Deus palam,
eos indignos esse qui in electo populo reputarentur.
Sequitur,
10. Propterea, et propterea (emphatica est repetitio)
quod deceperunt populum meum dicendo, Pax,
et non erat pax: et ipse aedificavit parietem, et ecce
ipsi leverunt ipsum insipido.
11. Die ad linentes insipido, cadet, (copula enim
est supervacua) erit pluvia (vel imber) inundans: et
dabo lapides grandinis (alii, et vos lapides grandinis
cadetis: alii transitive, cadere facietis: sed necesse
est ita exponere, vel cadent, vel cadere facient), et
spiritus turbinum (vel tempestatum) scindet (vel
disrumpet).
Hic prosequitur Ezechiel eandem metaphoram
qua usus fuerat, nisi quod aliquod est discrimen:
sed tarnen ea est affinitas, ut apta sit connexio
inter superiorem sententiam, et quam nunc legimus.
Dixerat pseudoprophetas non adscendere ad interruptiones,
et non sepire rupturas domus Israel:
exposuimus verba ilia, nempe doctores qui funguntur
probe et sincere suis partibus esse similes architects,
qui si videant interruptionem in muro earn
protinus et sedulo instaurant: esse etiam similes
hortulanis, qui non sinunt agrum vel vineam expositam
feris bestiis. Sicuti ergo prius dixerat
pseudoprophetas non adscendere ad rupturam, quia
dissipatio quae tunc erat in populo nihil illos afficeret,
sed scientes et volentes proderent salutem
populi aperta et crassa perfidia: sie etiam nunc
dicit ipsos murum quidem erigere, sed absque caemento.
Varie exponunt vocem ^sn: sed non dubito
quin propheta significet arenam absque calce.
Hieronymus vult esse caementum absque palea:
sed melius convenit quod dixi, nempe ipsos quidem
aedificare in speciem: et in hoc differt similitudo
quam nunc usurpât propheta a superiori. Dixerat
prius, non adscenderunt ad interruptionem: nunc
plus illis concedit, quod scilicet aedificent, verum
est: sed facile est haec duo inter se conciliare,
quod non adscendant ad interruptiones, ut prospiciant
saluti populi, et tarnen fingant se esse sollicites,
et satagant in speciem quasi vellent instaurare
ruinas. Sed propheta, quum taie Studium illis
improprie concedit, simul adiungit, esse malos architectes:
quemadmodum si quts congeriem arenae sedulo
coacervet, etiamsi large madefaciat aqua, nihil
tarnen proficiet. Nam arena per se diffiuit, et solidatur
sola calce: inde fit caementum. Ergo propheta
intelligit, impostores illos nihil serio agere,
et quum ostentant magnam sollicitudinem, vel sedulitatem,
illud esse inane, quia tantum coacervant
arenas, vel pulverem, quum deberent caementum
temperare ex arena et calce. Tenemus nunc quomodo
hi duo loci inter se cohaereant, propterea
ergo propterea quod populum mewm deceperunt, hoc
absque figura. lam figurate adiungit aedificasse
parietem, sed levisse insipido duntaxat, hoc est arena.