viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
531 PRAELECTIONES 532<br />
ventu Alexandri magni? de eius successoribus?<br />
Longo tempore antequam nasceretur Alexander,<br />
praedixit Daniel quid sit facturus. Deinde ostendit<br />
regnum eius non fore diuturnum, quia statim<br />
dividitur in quatuor cornua. Alia etiam quae commémorât<br />
certo demonstrant, loquutum fuisse dictante<br />
spiritu sancto. Sed huius quoque rei certior fides<br />
potest concipi ex aliis narrationibus, quum scilicet<br />
admonet quam varus miseriis obnoxia futura sit<br />
ecclesia inter duos crudelissimos hostes, nempe regem<br />
Syriae et regem Aegypti. Illic récitât eorum<br />
foedera, deinde récitât hostiles ultro citroque incursus:<br />
postea tot conversiones: quasi res ipsâs digito<br />
monstraret, sic totum progressum exsequitur,<br />
ut appareat Deum per os eius loqui. Hoc igitur<br />
iam magnum est, et non poenitendi fructus, ubi<br />
certo cognoscimus Danielem fuisse duntaxat Organum<br />
Spiritus 8ancti, neque proprio instinctu quidquam<br />
in medium protulisse. Iam quod illi parta<br />
fuit autoritas, quo certior esset fides doctrinae eius<br />
àpud Iudaeos, hoc etiam ad nos extenditur. Quam<br />
enim pudenda est ac turpis ingratitudo, si non amplectimur<br />
prophetam Dei; cui honorem déferre<br />
coacti sunt Chaldaei, quos scimus et superstitiosos<br />
fuisse et plenos fastu ao superbia ? Duae illae<br />
gentes, nempe Aegyptii et Chaldaei prae aliis sibi<br />
plaçuerunt. Nam putabant Chaldaei apud se esse<br />
unicum domicilium totius sapientiae. Non fuissent<br />
igitur admodum propensi ad recipiendum Danielem,<br />
nisi res ipsa coegisset, ac extorta illis fuisset haec<br />
•confessio, verum esse Dei prophetam. Iam quum<br />
ita stabilita sit Danielis autoritas, de rebus etiam<br />
ijpsis, quas tractat, aliquid dicendum est. Quantum<br />
ad interpretationes somniorum spectat, prim urn<br />
somnium Nebuchadnezer complectitur, quemadmodum<br />
videbimus, rem omnium maximam, nempe<br />
quidquid . est splendoris et potentiae in mundo,<br />
evanescere: manere autem stabile unum Christi<br />
regnum, nee aliam esse perpetuitatem. Quantum<br />
ad secundum somnitim Nebuchadnezer pertinet, illic<br />
certe 1 ädmiräbilis refulget constantia Danielis. Erat<br />
enim res valde odiosa, summum totius orbis monarcham<br />
ita deiicere, quemadmodum fecit : Tu eximis<br />
te numéro hominum, et iam coleris instar Dei,<br />
tù eris bestia posthac. Nemo est hodie qui audeat<br />
tale aliquid profari apud monarchas, imq qui audeat<br />
vel blande eos monere, si quid peccaverint.<br />
Quum ergo Daniel intropide praedixerit regi Nebuchadnezer<br />
quantum dedecus ipsum inaneret, certe<br />
in eo prodidit tnemoràbile et rarum dbcumentum<br />
suae constantiâe. Et hoc modo' etiam rursüs obsignata<br />
fuit eius vocatio, quia haec fortitudo erat<br />
ex spiritu Dei. Sed in seeunda parte insistere<br />
praeeipue convenir ubi perspieimüs Deo cürae esse<br />
suam ecclesiam. Extenditur quidem Providentia<br />
Dei ad totum mundum. Nam si passerculus non<br />
oadit in terram sine eius permissu, consulit haud<br />
dubie generi humano. Ergo nihil fortuito nobis<br />
contingit. Sed Deus in hoc libro lumen nobis accendit,<br />
ut sciamus ecclesiam sie ab ipso gubernari,<br />
ut singularem eius curam gerat. Si res unquam<br />
fuerunt in mundo turbatae, ut possent coniieere<br />
homines Deum in coelo dormire, et oblitum esse<br />
humani generis, certe talis fuit conversio illorum<br />
temporum, imo tot et tarn multipliées ac variae<br />
fuerunt conversiones, ut etiam cordatissimus quisque<br />
posset quasi evanescere, quum nullus esset<br />
bellorum finis, et iam Aegyptii praevalerent, iam<br />
essent alii motus in: Syria. Quum ergo omnia<br />
sufsum ac deorsum verterentur, quale potuit iudicium<br />
fieri, nisi mundum negligi a Deo, et miseros<br />
Iudaeos spe sua deeeptos fuisse, quum putarent<br />
Deum, sicuti fuerat liberator, ita perpetuum fore<br />
custodem salutis suae? Nam quamvis gentes omnes<br />
tunc communiter obnoxiae essent multis cladibus,<br />
si tarnen Syri erant superiores Aegyptiis, tunc<br />
abutebantur sua potentia contra Iudaeos, et Ierosolyma<br />
patebat praedae, quasi esset victoriae merces:<br />
si alii proelio victores erant, ulciscebantur suam in- *<br />
iuriam, vel quaerebant compensationem apud Iudaeos.<br />
Ita undique expilabantur miseri illi homines,<br />
ut "multo deterior esset eorum conditio, postquam<br />
reversi erant in patriam, quam si semper fuissent<br />
exsuies, vel inquilini in aliis regionibus. Quum<br />
autem admoniti essent de rebus futuris, fuit haec<br />
illïs optima fultura, in quam reeumberent. Sed<br />
hodie eiusdem doctrinae usus ad nos applicandus<br />
est. Videmus enim quasi in speculo, vel in pictura,<br />
Deum fuisse sollicitum de ecclesia sua, etiam quum<br />
visus est eius curam abiecisse : deinde factum fuisse<br />
eius consilio, ut Iudaei ita expositi fuerint hostium<br />
suorum iniuriis. Sed ab altera etiam parte agnoscimus<br />
fuisse mirabiliter servatos, et quidem maiore<br />
et magis mirabili Dei potentia quam si quieti vixissent,<br />
si nemo illis fuisset molestus. Haec igitur<br />
nobis discenda sunt a septimo capite usque ad nonum.<br />
Iam ubi Daniel numerat annos usque ad<br />
Christi adventum, quam darum ac firmum hoc est<br />
testimonium, quod licet nobis opponere contra Satanam,<br />
contra omnes impiorum sannas: quando<br />
certum est, librum Danielis fuisse versatum in manibus<br />
hominum, antequam hoc accideret? Ubi igitur<br />
numerat septuaginta hebdomadas, et dicit tunc<br />
venturum esse Christum, veniant omnes profani<br />
homines, et ingérant ac crêpent etiam plenis buccis<br />
suam proterviam: tarnen convicti tandem iacebunt,<br />
quod Christus sit ille verus redemptor, quem Deus<br />
ab initio mundi promiserat, quia noluit eum manifestari,<br />
nisi cum certa ilia demonstratione, cui nullam<br />
habent parem omnes mathematici. Est igitur<br />
hoc etiam observatu apprime dignum, quod postquam<br />
Daniel de varus ecclesiae calamitatibus disse-