viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

307 PRAELECTIONES 308
probis, qui ita conati fuerint ipsum eludere. Dicit,
ponam ilium in Signum et proverbia. Gravitatem
poenae désignât his vocibus. Nam interdum castigat
Deus bominum delicta, sed vulgari et usitato
more. Ubi àutem poena excitât admirationem omnium,
et portento similis est, illic Deus profert
signum suae vindictae non communi modo, ut loquuntur.
Hoc ergo intelligit propbeta: et hinc
etiam simul admonet quam detestabile crimen sit
deficere a puro Dei cultu. Nam castigat Deus et
furta, et scortationes, et ebrietatem, et fraudes, et
rapinas: sed non semper tarn rigide, ut poena sit
quasi portentum, et omnium animos ad se convertit.
Ergo ex poenae gravitate colligitur atrocitas
sceleris. lam addit in proverbia. Haec sententia
sumpta est ex lege, quemadmodum prophetae
qui sunt Mosis interprètes, verba quoque ab ipso
mutuantur. Dicitur autem esse in proverbia, cuius
clades ita Celebris est ut vulgo omnes iactent, ubi
de clade aliqua agitur, nullam esse parem, vel
magis horribilem. Sed b'&ü etiam accipitur pro
ignominia: quasi diceret non fore modo materiam
sermonis toti populo, sed nomen ipsorum fore obnoxium
contumeliis et probris. Tandem addit, et
excidam eum e populo meo. Hoc omnium gravissimum
est. Tollitur enim spes misericordiae. Posset
aliquis ad tempus esse in portentum: deinde posset
iactari eius calamitaS' vulgaribus proverbiis : neque
tarnen Deus ut est exorabilis deleret eum bominem
e numéro suorum. Ubi autem exciditur quispiam
e populo Dei, iam desperata est eius salus. Non
frustra autem toties repetitur baec sententia, cognoscetis
quod ego Iehovah inquit, quoniam ut ante
vidimus, semper obtendunt sibi velum hypocritae,
ut existiment nihil sibi fore negotii nisi cum prophetis.
Atqui secure contemnunt homines mortales.
Deus ergo hie insculpit notam verbo suo, ut sciant
ipsum loquutum esse, et experiantur etiam effectum
sermonis ex eius manu. Sequitur,
9. M propheta quum deceptus fuerit, et loquutus
fuerit sermonem: ego Iehovah decepi prophetam eum:
et extendam manum meam super ipsum, et delebo
ilium e medio populi mei Israel.
Hie occurrit Deus stultae cogitationi, qua implicitae
erant multorum mentes. Quum enim haberent
suos impostores ad manum, putabant quasi
obiecto clypeo repelli posse omnes Dei minas, No-"
bis quidem Ieremias et Ezechiel minantur: sed
habemus alios qui bona spe nos demulcent: promittunt
omnia fore nobis laeta et prospéra. Quum
ergo duo aut très duntaxat nos destituant spe salutis:
alii autem, et quidem longe plures numéro,
promittant nos fore salvos, non est cur animos de-
8pondeamus. Quum ergo ita obiicerent suos im­
postores veris prophetis, et imaginarentur quondam
conflictum, in quo praevalerent imposturae, et Dei
Veritas succumberet : dicit non est cur vos decipiant
blanditiae pseudoprophetarum. Nam si dicitis illos
quoque praeferre nomen et munus propbeticum,
respondeo vestra culpa ipsos errare. Ego enim
ipsos decipio, quia sic meretur vestra impietas.
Hoc adhuc posset esse obscurum: sed exemplo
familiariter exponere conabor. Hodie videmus ut
in dissidiis multi sese eximant ab omni metu, et
promittant sibi impunitatem, si abiieiant omnem
curam Dei: O, quid mihi cum religione? quia hoc
modo accersitur molestia: quisquis volet inter istas
dissensiones et certamina serio se totum Deo addicere,
ingredietur labyrinthum. Quum ergo multi
hoc modo se putent fore immunes a culpa, etiam
si Deum reiiciant, posset haec doctrina in ipsos
converti. Sunt quidem hodie dissidia in religione
quae multos conturbant: sed putatisne id temere
accidere? O nescimus utram partem sequi expédiât:
quaerite. Deus enim non ita laxavit habenas Satanae,
et eius ministris, ut fortuito turbetur ecclesia,
et alii alios oppugnent. Quum autem hoc fiat iusto
Dei iudicio, certum est neminem posse falli, nisi
qui sponte fallitur. Nam propheta sumit illud
principium ex Mose, quoties emergunt pseudoprophetae,
hanc esse probationem fidei, et sincerae
pietatis, Tentât te (inquit Moses 13. capite Deuteronomii
v. 3) Deus tuus an ipsum diligas. Quum
ergo nullus pseudopropheta surgat nisi iusto Dei
iudicio: deinde quum Deus velit discernere sinceros
suos cultores ab hypocritis: sequitur neminem posse
hoc praetextu excusari, quod alii aliud dicant. Nam
si id non fit nisi iusta ordinatione Dei: Deus autem
vult experimentum capere, ut dictum fuit, de servis
suis et filiis: quum pseudoprophetae ita miscebunt
omnia, et obducent tenebras clarae luci, nemo qui
vere et ex animo Deum quaeret implioabitur ipsorum
decipulis. Sed longius adbuc progreditur
Ezechiel, nempe, ut iam prius attigi, omnes imposturas
et errores non temere nasci, sed prodire
ex populi ipsius ingratitudine. Nisi enim ipsis tam
cupide libuisset accersere sibi falsas prophetias,
Deus baud dubie ipsis pepercisset. Quum ergo ita
undique scaturiebant pseudoprophetae, et tanta ubique
erat eorum copia, hinc colligi poterat, populum
dignum esse talibus imposturis. Nunc ergo tenemus
Spiritus sancti consilium, ubi Deus pronuntiat
se esse autorem omnium errorum, quos tunc spargebant
pseudoprophetae. Neque enim satis esset
tenere quid verba sonent, deinde elicere summam
propheticae doctrinae: sed attendere convenit ad
spiritus consilium. Cur ergo hoc dicat propheta
iam exposui, nempe ut Israelitae desinerent tergiversari
more suo: si dubii penderent inter varias
opiniones, hoc non debere ipsis imputari in crimen.