viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

133 IN BZECHIELIS PROPH. CAP. V. 134
quoniam poenis quae inflixit, edocti fuerunt se peccasse.
Dicit autem Iudaeos fore correctionem gentibus
profanis, quia eorum dispendio sapient. Nam
dum exempla in usum nostrum applicamus, haec
matura correctio est, ubi scilicet non exspectainus
dum feriat nos Deus: sed ubi procul vindictam
sumit de legis suae contemptoribus, si movemur
talibus exempli8, haec est, ut dixi, matura correctio:
earn nunc tribuit propheta gentibus non sine electi
populi ignominia: quasi diceret adeo notabiles fore
poenàs, ut caeci ipsi eas agnoscant, et trépident
percepto earum sensu. Postea addit, in stuporem.
Videntur quidem haec non satis quadrare, quod
futuri sint Iudaei in stuporem, et correctionem: sed
non intelligit propheta simpliciter, quicunque animadvertent
iudicium Dei, fore stupidos, vel dociles:
tantum significat in Dei severitate propositam fore
materiam omnibus, tarn correctionis quam stuporis,
ut exhorreant quum videbunt Deum tarn duriter
egisse cum populo suo electo. Addit etiam quum
fecero in te indicia in ira, et excandescentia, et increpationïbus
irae. Confirmât quae ante vidimus,
nempe fore insigne illud Dei iudicium, quia diu
ignoverat reprobo populo. Quum ergo patienter
tulisset eius impietatem, tandem quasi uno impetu
prorupit, et tunc exercuit iudicium formidabile, de
quo loquitur. Haec ratio est cur dicat, obstupescent
gentes quum fecero in te iudicia. Quaenam autem
sunt haec iudicia? nempe, in ira, in excandescentia,
quia erat organon spiritus, ut ante vidimus. Sequitur,
17. Quum emisero (vel iaculatus fuero, nbw
significat mittere: sed hie acoipitur pro iaculari.
Circumstantia enim loci hoc postulat) sagittas famis
malas in ipsos, quae erunt in perditionem (vel internum),
quas iaculabor in ipsos ad perdendum eos:
et famem addam contra eos, et confringam ipsis baculum
panis.
Illustrât sententiam quam vidimus, neque id
facit rhetorum more, qui splendorem et ornatum
sermonis affectant: sed unum eius consilium fuit
penetrare in animos populi quasi lapideos aut ferreos.
Haec igitur ratio est cur hie tanta varietate
utatur, et exornet suam doctrinam varus figuris.
Deum igitur nunc comparât sagittario, qui vibrabit
sagittas suas contra eos. Sed metaphorice loquitur
de sagittis Dei. Dicit enim sagittas Mas esse famis,
et vocat „malas, hoc est lethales vel mortiferas.
Quum ergo Ha vibravero sagittas malas contra eos,
erunt ipsis in corruptionem, inquit, hoc est, non
effugient mortem, quia ictus erunt prorsus lethales.
Potest fieri ut quis vulneretur ictu sagittae, et
postea convalescat: sed Deus sagittas de quibus
loquitur, mortiferas fore pronuntiat, ita ut quisquis
ictus fuerit nullam habeat spem salutis residuam.
Oaeterum, per sagittas famis possumus intelligere
et increpationibus excandescentiae. Tidetur quidem tarn siccitatem terrae, quam bruchos, locustas, et
verbosus esse propheta: sed non potuit esse nimius alia Dei flagella: nunc arefacit segetem uredo, nunc
in hac parte, quum tanta esset vecordia populi, ut rubigo: nunc pluviae faciunt ut triticum tabescat,
nullis vaticiniis moverentur. Erat ut ante visum nunc autem aestus torret: quotquot igitur sunt cor-
est in Chaldaea. Non dubium est quin derisus ruptelae, et pestes annonae, totidem sunt sagittae
fuerit a Iudaeis, qui adhuc domi manebant quasi Dei quae transfigunt hominum corda, idque lethali
tranqüilli in suis nidis, Ills miser et exsul nobis vulnere. Si cui non placeat tarn subtilis expositio,
minatur: contentus sit sua sorte: quum Deus nobis liberum sit: tarnen si quis propius attendat, fatebi-
pepercerit, videtur tantum invidia rapi ad nos tur Deum iaculari suas sagittas quoties sterilitatem
vexandos. Sed non est cur metuamus nobis ab inducit, vel aufert hominibus victum. Addit, quae
invidia hominis profugi et captivi. Quum ergo erunt in corruptionem. Confirmât quod iam diximus
sciret propheta se contemptibilem apud Iudaeos, notari per epitheton Q'JJin. Dicit igitur sagittas
neces8e fuit coacervari tales loquendi formas, ut plus illas fore exitiales, quia erunt in perditionem et in-
gravitatis haberet doctrina: nee solum respexit Iuteritum. Sequitur altera confirmatio, quas mittam,
daeos, sed etiam suos .populäres, qui tracti fuerant inquit, in eos ad perdendum ipsos. Hie Deus certo
in idem exsilium. Debuit enim ipsis consulere, et affirmât se iaculaturum sagittas illas. Et repetit
rationes ante exposuimus. Nunc ergo tenemus eius secundo quod ante vidimus, idque in eodem versu.
consilium quum loquitur de ira, et excandescentia, Sed admonuimus cur propheta pluribus verbis in
et adiungit simul increpationes excandescentiae. Ad- re alioqui non obscura insistât. Addit, Et multiiungit,
ego Iehovah loquutus sum: quod repetet ultimo plicabo famem contra eos. Hie significat se armatum
versu capitis. Et haec etiam confirmatio valde utilis esse diversis telis, ita ut si existiment homines se
fuit, quia quum respicerent tarn Israelitae quam elapsos, sentiant Deo fuisse alia - tela abscondita,
Iudaei in hominem mortalem et abiectum, quia erat quae nondum in medium protulerat. Adiiciendi
captivus et mancipium impii populi: non dubium ergo verbo nobis exprimitur quod ante vidimus per
est quin despexerint omnes eius prophetias. Ergo sagittas. Loquutus est propheta in numéro plurali
proponit illis Deum, quo significat se non esse de sagittis: sed impii restringunt quantum in se
autorem minarum, sed loqui tantum ex ore Dei, est Dei potentiam. Si Deus velit, inquiunt, poterit
9*