viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

71 PRAELECTIONES 72
et Spinae, utmnque habites inter scorpiones, tarnen
ne timeas ab ipsorum sermonibus, et ne a facie eorum
frangaris. nnn significat frangi et conteri: sed
transfertur etiam ad animuin : et hic metaphorice
accipitur pro frangi animo: quasi dictum esset, sis
intrepidus ad excipiendas omnes tani miDas, quam
calumnias : quia äomus sunt rebellionis. Docet autem
hic locus nullos esse idoneos ad obeundum munus
propheticum, nisi qui armati erunt fortitudine ad
perseverandum, quidquid acciderit, ita ut non expavescant
ad ullas minas, neque etiam titubent aut
vacillent dum gravantur iniustis calumniis. Et ideo
Paulus dicit (2. Cor. 6, 8) se progressum fuisse per
infamiam et bonam- famam, quia male audiebat ab
improbis, quamvis indigne. Quisquis ergo se fideliter.
parare volet ad mnnus docendi obeundum, in-
8tructus sit tali constantia, ut opponat quasi frontem
ferream omnibus calumniis, omnibus maledictis,
omnibus denique minis et terroribus. Nec vero
dubium est quin valde exacerbati fuerint Israelitae,
quum audirent se vocari spinas et scorpiones. Sed
ita oportuit pungi, quoniam si tantum intenti fuissent
in hominem mortalem, poterant longe petulantius
se proiicere. Sed quum Deus pronuntiat ipsos
esse scorpiones et spinas, et vident prophetam audacter
et sine dubitatione perferre eiusmodi mandata, necesse
est vel impelli ad furorem, vel obmutescere.
Quum autem certaverint usque ad ultimum sua
obstinatione et duritia, Deus tarnen tandem effecit,
ut pudefacti cédèrent: quia praevaluit Veritas, cuius
minister erat propheta tanta fortitudine animi praeditus.
Et videmus etiam ex hoc loco prophetas
saepe loquutos fuisse asperius, quum ita exigeret
hominum improbitas, quibuscum illis erat negotium.
Neque tarnen vel aliquo excessu correpti sunt, vel
intemperanter invecti sunt contra suos adversarios.
Sed non poterant alio modo asserere suam doctrinam
contra improbos, qui diabolico furore impulsi
cum Deo ipso certabant. Tenendum igitur est,
quamvis fuerint saevi et atroces lingua, spirasse
tarnen corde merain humanitatem. Nam propheta
noster non fuit homo barbarus, qui indignatione
percitus atrociter evomeret convicia contra populum
suum: sed spiritus Dei, ut videmus, diotavit quidquid
posset videri nimis durum auribus teneris et
delicatis. Sequitur,
7. Et profères verba rnea (pronuntiabis sermones
meos) ad ipsos: si audierint et si destiterint (hoc est
sive audierint, sive recusaverint audire) quia (vel
certe) rébelles sunt (sive homines rebellionis).
Iterum repetit quod dixerat, sed verbis paululum
mutatis. Summa tarnen eadem est, ne propheta
in medio cursu subsistât, si viderit se non
con8equi quod esset optandum, et quod sperabat. I
Nam ubi aggredimur quod Deus praecipit, debemus
quidem bonam spem concipere, deinde optare ut
aliquis fructus laboris nostri appareat. Possumus
ergo concipere et spem et vota: sed si aliter quam
putavimus eveniat, debemus tarnen exitum ipsum
relinquere in manu Dei, et prosequi usque ad metarn
quod nostrae vocationis est. In nunc finem
tendit haec sententia: tu, inquit, profères verba mea,
vel sermones meos pronuntiabis, sive audierint, sive
destiterint: hoc est, etiam si surdis canas fabulam,
ut loquuntur, tarnen ne desinas proferre nihilominus
verba mea. Et adiungit rationem, quia sunt
gens rébéllis. Praemonet autem servum suum Deus
non esse cur reflectat cursum, quamvis infructuosum
videat suum laborem, quia debeat hoc semel cum
animo suo statuere, quamvis nullae sint aures, loquendum
nihilominus Dei nomine. Certum quidem
est ut heri attigimus, quosdam fuisse licet exiguo
numéro, apud quos utilis fuit doctrina: sed agitur
hie de corpore pöpuli. Discamus itaque, ubi Deus
nos ad docendi munus vocat, non respiciendum esse
quales sint homines. Nam si Deo placet nos exercere
dum certamus cum rebellibus et praefractis:
proferendus tarnen est sermo eius, quia ita praecipit.
Sequitur,
8. Et tu, fili hominis, audi quae ego loquor ad
te, ne sis rebéUis quemadmodum domus haec (aut
quemadmodum rebellis est domus Israel, subaudiendum
est): aperi os tuum, et corneae quaecunque proposuero
tibi.
Pergit Deus in confirmando servo suo: sed
offendiculum submovet quod poterat frangere prophetae
alacritatem. Nam quum videret domum
Israel esse tanta contumacia, centies potuit abiieere
Studium docendi. Deus ergo addit stimulos, et
hortatur ad perseverandum, quamvis experiatur domum
Israel ita perdita contumacia, tu, inquit, audi
quaecunque loquar ad te. Hic videmus neminem
posse fungi docendi officio, nisi quatenus profecit
in Dei schola. Dei ergo discipulos esse oportet
quicunque volunt censeri veri doctores. Atque hoc
primum est, ut Deum loquentem audiant. Deinde
tollit offendiculum quod diximus, ne sis rebellis
sicut domus Israel. Scimus enim multitudinem
multum valere ad nos turbandos. Est enim quasi
violenta tempestas, consensus totius populi: ubi
omnes simul conspirant, etiam qui alioqui non mali
sunt, feruntur tarnen quodam impetu. Ergo quia
multitudo abripere solet etiam servos Dei, hie occurrit
Deus et fraenum iniioit prophetae suo, ne sis
rebellis, inquit, sicut domus Israel. lam non loquitur
indifferenter de quolibet populo, sed de gente
ilia, quae iactabat se divinitus esse electam, et
gestabat in carne sua symbolum adoptionis. Deus