viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

473 IN EZECHIELIS PROPH. CAP. XX. 474
Atqui non resipiscunt, sed manent obstinati in suis
abominationibus. Certum est igitur ipsos nihil adferre
sincerum: ideo non est cur ipsos moreris, vel
te erga illos occupes, quia mera est simulatio quidquid
agunt. Sic etiam hoc loco Deus per prophetam
suum pronuntiat, an venistis ad me quaerendum?
hoc est, ad me consulendum? Non quaeror
a vobis inquit, ratio est, quia ut visum fuit cap. 14
manebant semper iidem. Quum ergo alienissimi
essent a Deo, quum manerent impliciti suis abominationibus,
non fuit hoc Deum quaerere, nisi per
fallaciam. Summa est, Deum illos repudiare, quia
utcunque obtendant sanctum zelum, sunt tarnen
animo per verso. Hinc fit ergo, ut Deus recuset
erga ipsos defungi magistri officio, quia non veniunt
ad discendum. Hoc unum est. Dicit ergo, si quaerar
a vobis: Et quia hypocrisis eorum fucata erat
varus coloribus, Deus iurat eos perverso esse animo,
neque. venire pio et sancto affectu, non esse dociles,
nee morigeros: denique nullum esse in illis proficiendi
Studium: ideoque esse indignos, quibus se
magistrum praebeat. Nunc pergamus,
4. An iudicabis eos? an iudicabis eos, fili hominis?
abominationes patrum ipsorum indica (vel
expone) illis.
Optime fluit contextns si sensum ilium amplectimur,
quod Deus iuret non venisse Israelitas,
ut se 8ubiicerent eius prophetae, et modeste paterentur
se doceri. Si ergo sensus ille placet, iam
optime infertur, an iudicabis eos? hoc est, an impendes
illis tuam operam, ut eos coarguas? Significat
enim potius abigendos esse quam docendos:
quemadmodum etiam Christus dicit, Ne proiiciatis
margaritas ante porcos. Et scimus quid pronuntiet
Deus (Gen. 6, 3), Non litigabit spiritus meus cum
homine, quia caro est: significat iam non opus esse
ulla disceptatione, quia nullus esset modus. Sic
etiam hoc loco, quia negotium erat prophetae cum
hominibus praefractis, et qui neque sanis consiliis
morem gérèrent, neque ullis admonitionibus parèrent,
neque etiam ulla obiurgatione frangerentur,
ideo addit an iudicabis eos? Quidam frigide imo
insulse exponunt tolli iudicandi partes, quia Deus
potius velit ipsos vocari ad resipiscentiam quam
damnari. Sed hie iudicare comprehendit in se
omnes obiurgationes et minas. In summa, quoniam
fallaciter agebant, et nihil minus erat illis propositum,
quam Deo se subiicere, ideo hac amarulentia
utitur. Quid? An sunt digni quos tu iudices?
hoc est, quibuscum litiges? Officium enim prophetae
est coarguere eos qui peccarunt, minari, citare ad
Dei tribunal. Deus ergo indignos esse pronuntiat
tali disceptatione, quia non tantum surdi sint sed
etiam perdita obstinatione indurati. Nunc ergo
tenemus sensum verborum, iudicabisne ipsos? iudicabisne?
Repetitio emphatica est, ut magis exprimât
Deus pervicaciam illius desperati populi. Postea
addit, Si ita fiat, ergo ostende illis abominationes
patrum ipsorum. Deus hie mitigat illam asperitatem,
qua usus fuit, et per modum correctionis descendit
ad rationem illam, nempe ut adhuc semel experiatur
sintne sanabiles. Si ergo iudicandi sint, hoc
est, si placeat ingredi in aliquam disputationem, et
ipsos coarguere, exordium, inquit, facere oportet non
ab ipsis, sed ab ipsorum patribus. Vult ergo Deus
ipsos iudicari non tantum ob paucorum annorum
scelera, sed quia antequam nati fuerint, iam patres
ipsorum pertinaciter defixi fuerant in suis abominationibus.
In summa, Deus ostendit ulcus profundum
esse, et ideo non posse curari, nisi probe
examinetur occultum virus, quod alioqui putredinem
gigneret, ex qua tandem nasceretur inflammatio.
Nam multi existimant se probe defunctos quum
leviter pupugerint vulnera. Atqui interdum opus
est usque ad intimas partes penetrare, sicuti hie
populus non tantum leviter vel exiguo tempore
provocaverat iram Dei, sed impietas grassata fuerat
iam aliquot saeculis, et scelera quodammodo haereditaria
illic erant. Quum ergo esset occultum
virus, nee posset facile, aut levi remedio curari,
ideo iubet Deus exordium fieri ab ipsorum patribus.
Abominationes ergo patrum ostende illis. Sequitur,
5. Et dices illis, Sic dicit dominator Iehovah,
Die quo elegi Israelem, et sustüli manum meam ad
semen domus Iacob, et cognitus fui illis in terra
Aegypti, et susluli manum meam illis dicendo, Ego
Iehovah Deus vester:
6. Die illo sustüli manum meam ad ipsos, ut
educerem eos e terra Aegypti in terram quam prospexi
illis fluentem lacté et mélle, desiderium (hoc
est, quae est desiderium, vel quae est desiderabilis)
prae omnibus terris.
7. Et dixi Ulis, Quisque spurcitias oculorum
suorum proiicite et in ulolis (quanquam significat
etiam foeditatem, vel inquinamenta) Aegypti ne polluamini:
ego Iehovah Deus vester.
8. Et rebelles fuerunt mihi, et noluerunt audire
me (et quae sequuntur).
Confirmât Deus quod nuper dixi, Iudaeos scilicet
non esse obiurgandos, quia nuper coeperint
peccare. Neque enim satis fuisset, récentes offensas
proferre in medium: sed iubet Deus incipere a
patribus: quasi diceret ab initio gentem illam fuisse
perditam, sicuti illis exprobrat Stephanus, Incircumcisi
corde, vos adhuc resistitis spiritui sancto, sicuti
semper fecerunt patres vestri. Et Christus similiter
prius dixerat, Impiété mensuram patrum vestrorum.
Scimus etiam quam frequenter occurrat apud pro-