viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

499 PRAELECTIONES 500
genuinum oultum. Conatus enim est subinde ipßos
ad se retrahere quum videbat eos vagari post suas
super8titiones. Quum ergo saepius imo propemodum
assidue obiurgati fuerint a prophetis, hinc
melius deprehensa fuit eorum contumacia, quod
nihilominus sequuti sint suos illos perversos cultus.
Quia ergo inutiles fuerunt omnes illae obiurgationes,
hie Deus amplificat eorum crimen, quod surdi fuerint.
Dixi igitur, nëmpe per prophetas. Scimus
enim quam sedulo prophetae incubuerint in hanc
partem, ut in unum solum altare respicerent. Et
hac ratione crevit eorum seel us, quod quum Deus
diceret, Quid hoc? et quomodo tantoperé expetitis
vestra excelsa quum mihi displiceant, et sciatis quid
vobis praeceperim? anres fuerunt surda'e vel malitia
obstruetae. In summa, rogat quorsum eos rapiat
vesania, quum ingrediuntur excelsa: quando locum
designavit, ubi esset quaerendus et invocandus.
Atrium, inquit, meum negligitur: interea curritis ad
excelsa: et tarnen excelsum vocatum est eius nomen.
Nullum mysterium subest in ipsa voce: sed significat
Deus nullis prophetarum obiurgationibus vel
minis fieri potuisse, quin populus celebraret sua excelsa.
Dicit igitur vocatum fuisse nomen, quoniam
eadem dignitas et religio viguerit in illis excelsis.
Debuerat aboleri prorsus memoria. Si tantum semel
pronuntiasset Deus excelsa ilia sibi non probari,
omnes debuerant statim resipiscere: clamavit diu
et vehementer per suos prophetas: interea nomen
excelsorum volitavit per omnium ora. Fuit célèbre,
quasi illic quaerendus esset Deus. Nunc ergo videmus
damnari Iudaeos nimiae superbiae, quod non
solum sua excelsa non reliquerint quum fuissent
diligenter admoniti, sed quod pertinaciter voluerint
Dei sanctuario opponere loca ilia, quae tamen totidem
erant pollutiones. Hinc colligimus damnari
obstinatam populi malitiam, quod patres filiis nomen
illud tradiderint, ita ut continua série excelsa
opposuerint unico Dei sanctuario. Sequitur,
30. Propterea die ad domum Israel, Sie dicit
dominator Iehovah, An in via patrum vestrorum vos
polluti estis? et post idola ipsorum (vel spurcitias)
vos scortamini?
Nunc tandem propheta eos a quibus consultus
fuerat recta aggreditur. Postquam ostendit progenitos
esse ex impiis patribus, et id plus satis.
fuisse manifestum, quod ab initio usque ad finem
non destiterint singulis aetatibus Deum provocare:
iam convertit ad ipsos suum sermonem, et rogat
an polluti sint in superstitionibus patrum. Vetus
interpres transtulit, certe: sed n interrogations nota
id non patitur. Miror tamen quid aliis interpretibus
venerit in mentem, ut dicerent, annon polluimini,
quasi esset scriptum Nl^n. Atqui si reote iudico,
evertunt prophetae sensum. Videtur autem mihi
propheta quasi de re absurda sciscitari, quid? An
polluimini in via patrum vestrorum, et scortamini
post eorum idola? Nam quum in exsilium essent
eiecti, ilia exhaeredatio debuerat tandem ipsos
subigere quamvis essent plus quam ferrea superbia
praediti: deinde simulabant aliquid pietatis quum
venirent ad prophetam, et cuperent aliquid solatii
ab eo recipere. Quum ergo prae se ferrent aliquid
modestiae, hie Deus ipsos interrogat, quomodo fieri
possit ut se polluant in via patrum suorum: quid
hoc sibi vult? Sunt res, inquit, nimium contrariae,
quod ad servum meum acoeditis, ac si animus vobis
esset, mentes vestras et sensus subiicere verbo meo.
Quum ergo ita fingitis vos esse attentes ad mea
responsa, quomodo fieri potest ut interea pdlluamini
in via patrum vestrorum? Hoc videtur mihi esse
consilium spiritus. Dices igitur, an polluti estis in
via patrum vestrorum? hoc est, an adhuc estis
adeo pervicaces, ut non reflectatis cursum: ut non
tandem resipiscatis? Videtis enim quam severe
ultus fuerit Deus vestram obstinationem. Deinde
nunc in speciem me quaeritis, ac si unicum vobis s
hoc refugium maneret, quomodo igitur polluimini in
via patrum vestrorum? deinde quomodo scortamini
post ipsorum idolq,? Iam sequitur,
31. Et offerendo dona vestra (tollendo oblationes
vestras), et traiiciendo filios vestros per ignem
vos polluimini in omnibus idolis vestris usque hodie:
et ego inquirar a vobis, domus Israel? Vivo ego,
dicit dominator Iehovah, si inquirar a vobis.
Prosequitur eandem sententiam, nempe quod
sit illud prodigiosum, adhuc ipsos pertinaciter mauere
defixos in perversa imitatione patrum suorum.
Nam multis Dei flagellis retracti fuerant ab illis
sordibus : deinde obtendebant se posthac fore promptes
ad obsequium. Deus ergo hie dicit, quomodo
offerendo munera vestra filios vestros traiicitis per
ignem, et polluimini in omnibus idolis vestris usque
ad hum diem? Est igitur haec interrogatio quasi
de re incredibili, et admirationem in se continet:
quia minime consentaneum erat, ut Israelitae exsilio
mulctati, manerent tamen pertinaces in suis
sceleribus. Sed propheta hie rursum excutit illis
inanem praetextum, quo se poterant obtegere: quia
offerebant sua munera: verum quidem id esse concedit,
sed simul excipit, traiicere filios suos per ignem,
et poUui in omnibus suis idolis. Tandem addit, et
ego inquirar a vobis? Iam exposuimus alibi hane
sententiam, quae tertio nunc repetitur. Alio trahunt
multi, quod scilicet Deus respondere ipsis amplius
non dignetur. Sed meo iudicio, simpliciter perstringit
eorum perfidiam, quod scilicet vellent quasi illinere
eius oculos quum ad prophetam accédèrent,