viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

293 IN BZECHIELIS PROPH. CAP. XIII. 294
vindicta adversus omnem altitudinem quae se extollit
contra Christum (2. Cor. 10, 5). Ergo probi
doctores armati sunt Dei vindicta contra omnes
inoredulos, qui obstinati manent. Vivificant autem
eos, qui resipiscunt, quia nuntii sunt reconciliationis,
imo reconciliant homines ipsos Deo, ubi Christum
offerunt qui pax est nostra, et per quern nobis
propitius est pater. Pseudoprophetae dum aemulari
cupiunt servoB Dei, omittunt quod praecipuuni est,
nempe fidem et poenitentiam : hinc fit ut vivificent
animas quae iam adiudicatae sunt suo exitio. Nam
reprobos, qui obdurati sunt in Dei contemptu, vivificant
suis blanditiis. Non ergo vel fidem vel poenitentiam
requirunt ab hominibus, sed mercedem duntaxat.
Hinc fit etiam, ut occidant animas, quae
non debebant mori, nempe quia nihil superbius est
nee crudelius pseudoprophetis. Fulminant enim
pro sua libidine, et demergunt usque ad profundissimos
inferos totum mundum, ubi nulla spes
lucri apparet. Nunc ergo videmus ita notari vitia
mulierum, de quibus nunc agit Ezechiel, ut nemo
nisi sponte posset amplius ab illis falli. Hinc
etiam colligimus perpetuam regulam in examinanda
doctrina, ne pro verbo Dei obrepant nobis Satanae
praestigiae. Sciamus ergo sermonem propheticum
nobis esse vivificum, nempe si peccata nostra nobis
displicent, et confugimus ad Dei misericordiam cum
vera et séria poenitentia: occidi autem omnes animas,
quae hunc vivendi modum non recipiunt. Et
si quis comparet papatum cum ista corruptela quam
nobis describit Ezechiel, videbit, quamvis Satan
habeat multipliées fallendi modos, tarnen posse deprehendi
semper sui similem. Loquutus est Ezechiel
de peplis et de pulvillis: sic videmus in papatu
adhiberi multos ritus, ita ut increduli quasi
extra mundum rapti non tantum délirent, sed
patiantur se hue et illuc trahi pecudum more
cra88is8imis quibuslibet imposturis. Verum in ipsa
doctrina perspicitur quod adhuc damnât Ezechiel,
nempe quod vivificent animas, quae morti sunt addictae,
occidant autem animas quae vivificandae
erant. Quorsum enim immensa congeries tot legum,
nisi ut obruantur miserae conscientiae? Nam qui
ex animo vult satisfacere legibus papatus, eum necesse
est tota vita excarnificari, ut ita loquar. Iam
8cimus quemadmodum etiam alibi dicet propheta
noster, implacabiles esse eiusmodi legislatures,
quia nihil remittunt, exigunt ad summum rigorem
omnes suas leges. Hinc fit ergo ut intereant miserae
animae, quia obruit eas, et in profundum demergit
desperado. Interea videmus ut vivificent
animas, quae morti addictae sunt, quia adulteris,
furibus, homicidis, sceleratis denique omnibus parata
est venia, modo se ipsos redimant, dum fingunt
sacrifici papales et monachi tam satisfactionibus
quam suffragiis placari Deum. Nihili ergo expia-
tiones obtrudunt Deo, vel nugas et ludibria, ut
verius dicam, quae pueros ipsos non fallerent, fingunt
esse expiationes ac si Deus naturam suam
mtitaret. Ergo diligenter nobis tenendus est hie
locus, ut sciamus posse detegi quinam sint veri
prophetae aut falsi, modo ne spernamus examen
de quo nos admonet propheta. Dicit, fallendo populum
meum audientes mendacium. Alios accusât
quod mentiti sint, alios quod mendacia libenter sint
amplexi. Nomen enim 3T3 quod repetitur, ab eadem
radice deductum est. Hie autem rursum causam
populi sui 8uscipit Deus, quia etsi digni erant omnes
quos Satan traheret in exitium, quia tarnen
Deus enram illorum susceperat, fuit quasi eripere
ex eius manu quod sibi vendicabat tanquam suum
peculium. Hoc unum est. Sed interea tollitur excusatio
miseris illis qui petebant fallacia oracula.
Dicit enim propheta eos decipi, quod audiant vanitatem,
hoc est quod velint decipi. Ergo penes ipsos
culpa residet, neque possunt alio regerere. Verum
quidem est decipi fallaci praetextu, et quia iactatur
illis nomen propheticum, ideo quasi obducta nube
ob8curari eorum oculos: sed interea veniendum est
ad fontem. Neque enim apertus esset Satanae aditus
si probe essent muniti. Deus autem claustra
illis circumdederat legem dando, quae ipsos protegeret
ab omnibus fallaciis. Quum ergo ita se
sponte exponerent, non mirum est si Deus passus
fuerit illos decipi. Sequitur,
20. Propterea sic dicit dominator Iehovah, Ecce,
ego ad vestros pulvillos quibus vos venamini illic animas
ad volandum: et lacerabo eos desuper brachiis
vestris, et eruam animas quas vos venamini, animas
ad volandum.
Hie incipit Ezechiel minari illis mulierculis,
tandem fore, et quidem brevi, ut Deus illas non
modo contemptibiles, sed etiam ridiculas toti populo
reddat ut satis appareat meris imposturis ipsas lusisse:
haec summa est, ut postea videbimus. Sed
verbosus est propheta in hac denuntiatione. Deus
ergo dicit se hostem esse illis pulvillis, hoc est fallacibus
caeremoniis, quae erant quasi integumenta
ad decipiendos miseros homines: ideo dicit fuisse
animas illas in praedam. Sumit enim comparationem
a venatoribus: venatae estis, inquit, animas populi
mei. Et eodem spectat verbum quod statim
subiicitur, nempe ad volandum. Significat hoc verbum
ms etiam florere: sed hie libenter subscribo
omnium sentehtiae, qui volare interpretantur: nisi
quod Paraphrastes vertit interire. Putavit enim metaphorice
loqui prophetam, quasi diceret animas illas
illaqueari, ut evanescant. Sed nescio an illud conveniat.
Mihi magis probatur, prophetam loqui de
altis speculationibus. Scimus enim hoc artificio
19*