viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
489 IN EZECHIBLIS PROPH. CAP. XX. 490<br />
dulcedo eos non attraxit ad obsequium Dei, hinc<br />
apparet, modis omnibus fuisse refractarios. Postea<br />
sequitur,<br />
16. Propterea quod in iudiciis meis spreverunt<br />
(hoc est, spreverunt iudicia mea, et décréta mea),<br />
in decretis meis non ambularunt, et sabbata mea polluerunt<br />
(violarunt, profanarunt, idem est verbum<br />
^n), quia post idola sua (vel spurcitias, vel sordes,<br />
quemadmodum alibi diximus) cor eorum ambulavit.<br />
Ratio iurisiurandi, cuius facta fuit mentio, exprimitur<br />
a Mose, quod scilicet falso relatu territi<br />
voluerint redire in Aegyptum: hie autem causa<br />
adscfibitur eorum superstitionibus. Sed utrumque<br />
non male convenit, quia si ex animo fuissent Deo<br />
addicti, nunquam récusassent castra movere, et<br />
intrépide pergere quo iubebat. Quod autem tale<br />
fastidium terrae ipsos capit, deinde quod terror<br />
occupât ipsorum animos et desperatio, ut abiieiant<br />
inaestimabile Dei beneficium, hinc certe apparet,<br />
nullam viguisse guttam pietatis in ipsorum cordibus.<br />
Quanquam ergo specialis illa fuit causa cur<br />
non fuerint ingressi terram Chanaan, quod Deo<br />
vocanti " obsequi renuerant : tarnen simul coniungit<br />
propheta eorum superstitiones. Nam impietas et<br />
contemptus Dei in causa fuit cur tarn audacter ac<br />
superbe, imo furiose reiieerent Dei gratiam. et vellent<br />
etiam Mosen lapidare, et poenitentia dueti sese<br />
hortarentur ad reditum, ut iterum viverent sub<br />
tyrannide "aegyptiaca. Videmus ergo ut propheta<br />
hic générales causas sumat, ex quibus fluxit illud<br />
impium terrae fastidium, et repulsa gratiae Dei.<br />
Dicit ergo, propterea quod spreverunt iudicia mea,<br />
neque ambularunt in statutis meis. Hic invertit<br />
ordinem. Prius dixerat non ambulasse in statutis<br />
suis, sprevisse iudicia sua : nunc vero ineipit a contemptu:<br />
et sabbata mea poîluerunt, quod ipsorum<br />
cor incessit post eorum idola. Summa est, perfide<br />
semper egisse cum Deo: et quanquam tenebant<br />
quomodo rite colendus esset, tarnen semper implicitos<br />
fuisse varus superstitionibus: sicuti etiam 8tephanus<br />
illis exprobrat. Consentit enim prorsus cum<br />
propheta nostro. Quod autem sabbata plurali numéro<br />
ponit, non ita argute interpreter ut quidam,<br />
quod respexerit propheta ad sabbatum annorum,<br />
postremo ad iubilaeum. Nam tria fuerunt sabbata<br />
apud IudaeoB. Septimus enim quisque dies consecratus<br />
fuit Deo, et septimus quisque annus, et<br />
quinquagesimus. Quanquam autem verum est, annos<br />
fuisse sabbatarios, ut dies, tarnen non puto<br />
prophetam ita subtiliter hie distinguere : sed simpliciter<br />
aeeipio sabbata pro septimo die. Nunc sequitur,<br />
17. Et pepercü oculus meus super ipsos (ignovit<br />
ipsis oculus meus) ne perderem ipsos, et ne facerem<br />
ipsos (et non feci in ipsis) consumptionem in deserto.<br />
Hoc ideo additur, quia aliquoties populum illum<br />
gravibus poenis J)eus affecit: sed moderatus est<br />
sibi, ne nomen ipsum et corpus penitus exstingueret.<br />
Dicit ergo se illis pepercisse, nempe respectu sui<br />
nominis, ut ante dictum fuit, ne ipsos faceret consumptionem,<br />
hoc est ne penitus eorum memoriam<br />
deleret. Non ergo pepercit in totum, ut indulgentia<br />
sua foveret eorum pravitatem, sed ut postea videbimus,<br />
manum suam retraxit, ne ipsos consumeret,<br />
sicuti optimo iure poterat. Iam sequitur,<br />
18. Et dixi ad filios ipsorum in deserto, In decretis<br />
(vel statutis) patrum vestrorum ne ambuletis,<br />
et iudicia eorum ne servetis: et in idolis (vel inquinamentis)<br />
ipsorum ne polluamini.<br />
19. Ego Iehovah deus vester, in decretis meis<br />
ambulate, et iudicia mea senate, et facite ea.<br />
Postquam ostendit Deus tantam fuisse obstinationem<br />
malitiae in populo, ut nihil proficeret<br />
neque rigore, neque dementia, nunc dicit filios<br />
fuisse prorsus similes patribus. Nam quum dicit<br />
se vertisse sermonem ad filios, oblique subindicat<br />
se fastidio fuisse quasi frac tum, ut nollet amplius<br />
verba apud surdos facere. Dixi igitur ad filios<br />
eorum: cur non ad ipsos? nempe quia obduruerant<br />
in sua impietate, nee spem ullam resipiscentiae<br />
dabant. Quum ergo Deus toties ex per tus foret<br />
ipsos esse praefractos, ideo dicit se ad filios ipsorum<br />
vertisse suum sermonem. Ne ambuletis in statutis<br />
patrum vestrorum, et iudicia eorum ne servetis. Hie<br />
non loquitur Deus de malis exemplis, aut sceleribus<br />
quae palam apparent: sed usurpât voces in speciem<br />
honestas, iudicia et statuta. Si simpliciter dixisset<br />
patres eorum fuisse homines scelëratos, ideoque<br />
cavendum esse filiis, ne eos imitarentur, fuisset illa<br />
communis doctrina: sed per concessionem hic usurpât<br />
voces honorificas, nempe iudicia et statuta.<br />
Interea tarnen vetat, ne posteri se forment ad statuta<br />
et leges patrum, vel ad caeremonias et ritus.<br />
Ne quis tarnen obiieeret servanda esse statuta, quae<br />
tendunt in rectum finem, tandem subiieit, ne polluamini<br />
in ipsorum iniquinamentis, et sordibus. Illic<br />
tollitur superior eoncessio, et Deus quasi fucum<br />
abstergit, ut palam appareat, praecepta illa et statuta<br />
nihil differre a furtis, a latrociuiis et adultéras:<br />
hoc est prophetae consilium. Caeterum hic locus<br />
notatu dignus est, quia hinc discere promptum est,<br />
quam frivola sit eorum excusatio, qui patres obtendunt,<br />
et plenis buccis praedicant sibi esse ignoscendum<br />
si ad eorum imitationem se forment. Ne-
Change language