viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
135 PRAELEOTIONES 136<br />
quidem continuis pluviis segetes corrumpere: poterit<br />
etiani facere ut exarescant nimio aestu: sed si gelu,<br />
si grandinem, et procellam, si pluvias, et siccitatem<br />
effugerimus, iam bene nobiscum actum erit: ita<br />
impii obdurescunt in sua securitate. Quare? quia<br />
scilicet restringunt ad certum et finitum numerum<br />
sagittas Dei. Haec ratio est cur dicat, Adiiciam<br />
famern super eos, hoc est, quum putabunt sibi annonam<br />
esse in tuto, quod evaserint tarn siccitatem,<br />
quam pluvias, et rubiginem, et procellas, et grandinem<br />
: ego reperiam, inquit, alios modos ipsis incognitos<br />
quibus ad famem eos adigam. Et modum<br />
unum exprimit, quod franget baculum panis, de qua<br />
loquendi formula ante diximus. Neque enim eorum<br />
8ententiae subscribo, qui dicunt frangi baculum<br />
panis, quum Deus penuriam tritici immittit. Nam<br />
in summa copia etiam frangitur baculus panis, ut<br />
ante fuit ostensum ex Mose, ubi scilicet vim pani<br />
inditam aufert Deus, et facit ut evanescat: quia<br />
non in solo pane vivit homo, sed ex ilia arcana<br />
inspiratione, quam Deus pani indidit. Ergo poterimus<br />
quadruplo plus comèdere quam simus soliti,<br />
neque tarnen saturabimur: quemadmodum saepius<br />
occurrit haec loquutio apud prophetas quam sumunt<br />
ex Mose, Comedes et non saturaberis, inquiunt.<br />
Sic etiam hoc loco repetit propheta quod proximo<br />
capite vidimus, Deum scilicet facere ut frangatur<br />
baculus panis, hoc est auferre virtutem panis: ut<br />
qui epulatus fuerit non sentiat tarnen novum vigorem<br />
se récupérasse. Sequitur,<br />
18. Et mittam in vos famem, et bestiam malam<br />
(vel feram malam), et orbabunt te (loquutus est prius<br />
in numéro plurali), et pestis, et sanguis transibunt<br />
in te, et gladium venire faciam super te : ego Iehovah<br />
loquutus sum.<br />
Hie generaliter loquitur Deus de quibuslibet<br />
rebus adversis, mittam malum in eos inquit: sed<br />
continuo post subiicit speciem, de qua nondum loquutus<br />
fuerat. Ergo sub mali nomine complectitur<br />
res oinnes adversas: quasi diceret sibi in manu<br />
esse, poenam exigere de sceleratis non uno modo,<br />
vel alio duntaxat: sed quemadmodum innumerae<br />
Bunt res adversae quae nos circumstant, et quibus<br />
8umus obnoxii: ita nullum fore vindictae suae modum,<br />
nisi desinant homines provocare eius iram.<br />
Haec igitur ratio est cur generaliter nunc loquatur<br />
de malo: sed quemadmodum diximus speciem attexit:<br />
Fera, inquit, mala veniet super te, et ita orbabo te.<br />
Quanquam hie- una duntaxat species exprimitur,<br />
minime tarnen dubium est quin exempli causa Deus<br />
earn protulerit, ut inde colligerent omnes noxas esse<br />
in eius manu. Âtqui sunt innumerae, si attollimus<br />
sursum oculos, quot mortes inde nobis impendent?<br />
si terram respicimus, quot sunt venena? quot sunt<br />
bestiae ferae et truculentae? quot sunt etiam serpentes?<br />
quot gladii, foveae, offendicula, praecipitia,<br />
aedium ruinae, la pi dum et telorum iactus? Denique<br />
non poBSumus pedem unum movere, quin occurrant<br />
nobis decern mortes. Sed hic tantum de feris<br />
bestiis loquitur Deus, ut significet illas sibi esse<br />
praesto quasi per ipsas exsequeretur suuin iudicium.<br />
Nunc ergo tenemus cur genus posuerit Ezechiel,<br />
deinde cur speciem unam duntaxat postea attigerit.<br />
Et tandem addit, Orbabo ipsos, vel privabo, nempe<br />
quod auferet patribus filios, et filiis parentes: neque<br />
id tantum per saevas et noxias bestias, sed aliis<br />
quibuslibet modis. Iterum repetit, pestis et sanguis<br />
transibunt super te. De sanguine non fuerat loquutus,<br />
nisi sub nomine gladii: quod iterum repetit:<br />
sed congerit ut dictum est, varias formas loquendi,<br />
ut tandem expergefiant qui per se erant nimium<br />
tardi, deinde se ipsos ultro avertebant ab omni<br />
sensu vindictae Dei. Transibunt ergo, inquit, tarn<br />
pestis quam sanguis in te. Deinde adducam gladium,<br />
inquit, super te. Quum loquutus est de sanguine,<br />
certe intellexit gladium, sed ut iam dictum est, non<br />
potuit hoc consequi, ut statim contremiscerent tarn<br />
Israelitae quam Iudaei ad tales minas. Oportuit<br />
igitur inculcari pluribus modis quod per se erat<br />
satis darum et facile. Et hue pertinet quod iterum<br />
addit, et iam ante attigit, Ego Iehovah loquutus sum.<br />
Avertit enim Israelitas et Iudaeos a sui respectu,<br />
et ostendit se non esse autorem minarum, sed tradere<br />
fideliter quod accepit ex manu Dei, et quod<br />
iusBus est etiam proferre ad ipsos.<br />
CAPUT VI;<br />
1. Et fuit sermo Iehovae ad me, dicendo,<br />
2. Fili hominis, pone faciem tuam ad (vel adversus)<br />
montes Israel, et prophétisa ad eos :<br />
3. Et die, Montes Israel audite sermonem dominatoris<br />
Iehovae : Sic dicit dominator Iehovah montïbus,<br />
et coUibus, rivis (alii vertunt torrentes, alii decursus<br />
aquarum, alii rupes) et vallibus: ecce ego adducens<br />
contra vos gladium, et perdam excelsa vestra.<br />
Nunc se convertit propheta ad regnum Israel<br />
quum ante loquutus fuerit de solis Iudaeis. Dicit<br />
se divinitus fuisse missum ad montes Israel. Primo<br />
quaestio moveri posset de tempore. Nam excisum<br />
tunc erat regnum Israel, et decern tribus tractae<br />
fuerant in exsilium. Cessavit enim regnum illud<br />
régnante adhuo Ezechia. Non videtur igitur congruere<br />
temporis ratio, ut propheta denuntiet futurum<br />
quod multis ante annis acciderat. Sed nihil
Change language