viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

415 PRAELECTIONES 416
quaedam vero nobis sunt manifestae : ita causa propinqua
interitus. populi fuit defectio Zedechiae a
regé Nabuchadnezer: sed alia fuit causa superior,
nempe quia dignus erat ille populus, qui periret.
Ergo excaecatus fuit Zedechias iusto Dei iudicio,
ut perfide transiret ad regem Aegyptium, et ita in
se armaret regem Nabuchadnezer. Sed tenendum
est illud, hie tantum recenseri causam, quae omnibus
manifesta erat. Sequitur,
20. Et extendam (vel expandam) super ipsum
rete tneum, et capietur in plagis meis (alii vertunt
sagenarn, sed male: nam deductum est nomen a
venando), et venire faciam ipsum JBabylonem, etiudicdbo
(disceptabo iudicio) cum eo illic de transgressione
(vel praevaricatione) qua praevaricakts est
contra me.
Hie modum désignât eius poenae, quam sumpturus
erat de rege Zedechia. Dixerat generaliter
redituram Zedechiae perfidiam in eius caput : sed
nunc longius progreditur, nempe Zedechiam fore
captivum. Poterat enim etiam aliis modis ipsum
Deus castigare : sed vaticinium eo fuit certius, quum
diserte minatus est Zedechiae propheta sicuti videmus.
Loquitur autem in persona Dei, ut oratio
plus habeat ponderis: expandam, inquit Deus, rete
meum, et capietur in plagis meis. Metaphorica est
loquutio, sed quae optime explicat quod saepe occurrit
in scriptura, nempe impios dum tumultuose
\oa et illud suscipiunt esse tarnen ministros Dei,
quia gubernat eos arcana sua virtute, et dirigit
quocunque vult. Quamvis ergo homines confuse
omnia suscipiant, quemadmodum videmus libidine
sua sursum et deorsum rapi, turbare propemodum
coelum et terram: tarnen Deus illos impetus moderatur
arcana sua Providentia. Hoc colligimus ex
verbis prophetae quum exercitum regis babylonii,
et consilia, et apparatus bellicos vocat rete et piagas
Dei. Quamvis ergo Nabuchadnezer sua ambitione
et avaritia fuerit impulsus, neque putaverit se divinituB
regi, videmus tarnen quid spiritus pronuntiet.
Et nobis diligenter observanda est haec doctrina,
quia si recumbimus in paternam Dei sollicitudinem,
quamvis nos undique circumdent exercitus: poterimus
tarnen secure confidere, et exspectare quietis
et tranquillis animis exitum: quia homines nihil
sine Deo efficient. Sed ubi iram Dei in nos provocavimus,
tenendum est, homines sic habere suas
causas cur nobis molesti sint, ut tarnen Deus eos
gnbernet, vel sint eius retia, vel plagae, quemadmodum
hie propheta loquitur. Adducam inquit, eum
in Riblatha, ubi vidit primum iugulari suos filios,
deinde oculi fuerunt eruti, et tandem catenis fuit
constrictus. Sed quia fere contabuit in, sua captivitate,
et ignorainiose tractatus fuit usque ad mortem,
hac ratione dicit Deus se fore eius iudicem
Babylone. Et tarnen nihil erit absurdi si comprehendamus
etiam Riblatha. Quamvis ergo Zedechias
iam aliqua ex parte mulctatus fuerit antequam Babylonem
ingressus est: tarnen illic Deus exercuit
suum iudicium, hoc est postquam abductus fuit e
patria, et tractus in exsilium. Fuit quidem sepultus
non sine honore, ut vidimus apud Ieremiam (34, 5).
Nam luctum duxerunt in eius sepultura, Heus frater
mi, heus domine, sic propheta loquitur. Tarnen
usque ad mortem fuit quasi vilissimum mancipium.
Nam computruit in suis catenis, et sordide fuit habitus,
quum rex laute et splendide tractaret Iechaniam.
Captivitas ergo Zedechiae fuit quasi obsignatio
huius vaticinii. Neque enim potuit Ezechiel de Zedechia
proferre talem sententiam, nisi fuisset Organum
spiritus 8anoti. Sequitur,
21. Et omnes profugi eius in omnibus copiis
eius m gladio codent: et qui residui erunt ad omnem
ventum dispergentur: et cognoscetis quod ego Iehovah
loquutus sim.
Nunc descendit propheta ad totum populum,
praesertim vero ad milites, quos putabat fore idoneos
custodes urbis ipse Zedechias. Dicit ergo sic
dissipatum iri omnes eius copias, ut in gladio cadant
dispersi hue et illuc. His verbis signifioat cladem
exercitus: quia quamdiu consistunt in suo ordine
milites sustinent hostilem impetum, et repellunt.
Ubi autem sunt dissipati, quisque obnoxius est
hosti suo: hinc promiscua trucidatio. Dicit ergo
milites Zedechiae fore profugos in omnibus copiis,
hoc est quamlibet copiosum habeat exercitum, tarnen
dissipabuntur omnes eius copiae, et dum quisque
sibi privatim consulere volet, incidet in manus
hostis: ita omnes codent in gladio: deinde, qui residui
erunt dissipabuntur ad omnem ventum. Vidimus
idem antehac. Ubi enim propheta addixerat gladio
fere totum populum, simul addidit, quicunque essent
superstites, fore tarnen profugos, quemadmodum si
quis proiiciat quisquilias, vel si quis pilos proiioiat,
qui rapiantur hue et illuc impetu venti. Idem ergo
nunc repetit, nempe totum populum fore quasi lacerum
corpus, quia si qui évadant a gladio, nusquam
tarnen reperient stationem. Ergo dum pauoi
fugient in Âegyptum, alii vero ad Moabitas, alii ad
vicinas alias gentes, dissipabitur totum corpus po­
JBabylonem, et disceptàbo illic iudicio cum eo secunpuli.
Addit, et scietis quod ego Iehovah loquutus sim.
dum praevaricationem quae praevaricatus est. Non Diximus quid hoc sibi velit, et cur toties repetatur
tantum illic disceptavit Deus cum Zedechia, sed a propheta, nempe quia indociles erant Iudaei, et
grave et formidabile iudicium exercuit. contra eum ridebant omnes Dei minas: propheta docet, sen-