viginti capita prioba. - Archive ouverte UNIGE

167 PRAELECTIONES 168
mines faciès: deinde super omnia capita erit calvitium.
Hoc lege vetitum fuerat, quemadmodum scimus
Deuin cohibere nimiam intemperiem in luotu, quum
vetat populum incidere faciem euam, aut facere
calvitium. Ilia enim erat praepostera affectatio. Et
scimus homines ambitiosos esse in moerore. Deus
ergo ut modum imponeret moerori vetuerat suos
incidere cutem, aut sibi facere calvitium. Ergo
videmus prophetam hic non loqui de vero signo
resipiscentiae, sed tantum notare quod dixi, tarn
horribilem fore Dei vindictam, ut obtegat ipsos formido,
deinde ut obruat pudor et probrum eorum vultus:
deinde, ut more gentium sibi incidant cutem,
et induant saccos tanquam homines perditi.
19. Et argentum swum per compila proiicient, et
aurum ipsorum in disiectionem erit: (alii vertunt immunditiem),
argentum eorum, et aurum eorum non
poterit ad liberandum ipsos in die excandescentiae
Iehovae: animam suam non satiabunt, et viscera sua
non replebunt, quia offendiculum iniquitatis ipsorum
fuit.
Nunc denuntiat propheta tantam fore desperation
em in populo, ut obliviscatur auri et argenti.
Nam scimus magis de istis accessionibus sollicitos
esse homines, quam de propria vita. Aurum nisi
in usum accommodetur nihil habet in se pretiosum:
videmus tarnen ut maior pars cupiditate lucri ita
ardeat, ut se proiiciat in certa mortis pericula.
Quam multi enim vitam suam negligunt, ut acquirant
praedam? ergo ubi aurum contemnitur, certum
est homines attonitos esse metu et anxietate, ita
ut exuant omnes naturae sensus. Id intelligit propheta,
quum dicit proiecturos aurum in plateas, quia
si putarent se fore superstites, et si qua spes vitae
esset residua, haud dubie aurum suum et argentum
reconderent. Ubi autem aurum proiicitur, certum
est, quemadmodum dixi, omnia esse plena desperationis.
Aurum eorum, inquit, erit in proiectionem.
Sic enim potius interpretor quam immunditiem.
îVU significat immunditiem, significat etiam menstrua
et 8eparationem. Si quis separationem vertere
malit, non contendo, modo intelligamus Iudaeos
pro nihilo ducturos aurum suum, ita ut libenter ab
eo se séparent. Scimus enim homines ita affixos
esse auro et argento, ut non minus ipsis doleat
eripi quod tantopere amant, quam si quis avelleret
ab ipsis propria viscera. Sed proiectionis nomen
clarius erit, et respondebit etiam priori membro.
Adiungit, non poterit aurum et argentum eorum servare
ipsos in die excandescentiae Iehovae. Hie propheta
perversam eorum confidentiam deridet qui
putabant se fore tutos, quod muniti essent magnis
opibus. Nam quantisper homines vident se protectos
esse praesidiis, nihil metuunt: et non. facile
ipsis excutitur talis securitas. Hac de causa igitur
Ezechiel pronuntiat aurum et argentum Iudaeis fore
inutile, quum Deus excanduerit contra ipsos. Et
simul oblique perstringit eorum socordiam, quia
spernebant iudicia Dei, eo quod ad tempus illis
parceret. Ideo commémorât venturum diem excandescentiae
Dei: tunc dicit, non saturabunt animas suas,
et viscera sua non replebunt. Hic significat fore
ditissimos etiam quosque famelicos. Si qua penuria
vulgus urgeat, qui tarnen habent pecuniam domi
nunquam esuriunt: deinde ut plurimum divites
habent omne genus. annonae reconditum in suis
cellis et horreis. Propheta autem dicit talem fore
penuriam, quae etiam involvat ipsos divites, ita ut
non habeant cibum ad se reficiendos. Ratio tandem
subiicitur, quia offendiculum iniquitatis ipsorum
fuit. Quidam generaliter accipiunt hoc membrum,
quod tunc impingent Iudaei propter suam iniquitatem,
id est, tunc tempus erit recipiendae mercedis.
Deus enim visus fuerat ipsis ignoscere, et non respicere
ad tot iniquitates, quibus ipsum provocaverant.
Dicit autem illo die fore offendiculum, si
sensus ille placeat. Sed malo cum aliis restringere
ad ipsam pecuniam, quod scilicet nihil proderit
aurum et argentum, eo quod fuerit offendiculum iniquitatis,
hoc est, fuerit materia vel occasio peccandi:
et hanc sententiam confirmât proximus versus,
ubi dicit,
20. Et decus omamenti sui in superbiam posuit
ipsum, et imagines abominationum suarum, et spurcitiarum
suarum fecerunt ex illo: propterea posui illis
(vel dedi illis) in proiectionem.
Non dubito quin aliis verbis confirmet Ezechiel
quod iam docuit, nempe argentum populi fore in
proiectionem, eo quod indigne abusus illo fuerit
tarn ad luxuriam et vanas pompas quam ad superstitiones.
Exponunt quidem 1HJ7 '2S de templo: et
certe fateor, templum fuisse summum decus Iudaeis,
quo poterant gloriari si rite et pure illic coluissent
Deum. Deus ergo Iudaeos decoravit eximia gloria,
quum apud ipsos templum voluit sibi erigi, quod
esset tanquam domicilium eius terrestre. Sed non
video cur haec verba trahamus ad templum, quia
propheta sermonem suum contexit. Loquutus autem
est de auro et argento :. dixit nullum fore usum
auri et argenti, quia per lutum quisque proiiciet,
nempe ubi spem omnem vitae et salutis abiecerint.
Iam continuât eandem sententiam: ostendit legitimum
usum auri et argenti: erat, inquit, decus omamenti
eius. Nam quidquid largitur Deus hominibus
testimonium est paterni eius favoris. Ergo refulget
in nobis Dei liberalitas quum locupletat nos suis
donis. Sic igitur divitiae sunt decus omamenti, ita
et corporis sanitas, et honores, et quidquid tale est.