Aðgerðasjúklingar liggja ekki aðgerðalausir II - Hirsla - Landspítali

10
er lýst. Hún leggur til að hjúkrunarfræðingar noti ákveðinn kvarða og flokkunarkerfi til
að greina sjúklinga í áhættuhópi. Slíka kvarða ætti að nota við innlögn hjá öllum eldri og
veikari sjúklingum og sé sjúklingur í áhættuhópi ætti að hefja fyrirbyggjandi meðferð
skv. klínískum leiðbeiningum Landspítalans. Sárameðferð með sárasugu kallast kafli
Kristrúnar Þóru Ríkharðsdóttur. Hún fjallar um kosti og galla þess að nota sárasugu,
sem er nokkuð ný sárameðferð hér á landi og stutt síðan farið var að nota hana á
Sjúkrahúsinu á Akureyri þar sem Kristrún starfar. Kristrún telur þetta tækni mikilvæga
viðbót við þá meðferð sem þegar er veitt á sjúkrahúsinu en bendir á að hún komi ekki
að fullum notum nema hjúkrunarfræðingar og læknar kunni vel á tæknina.
Tveir kaflar fjalla um notkun nudds. Í sínum kafla fjallar Sesselja Jóhannesdóttir
um Áhrif fótanudds á eldri skurðsjúklinga. Svefntruflanir eru algengar hjá sjúklingum eftir
aðgerðir en góður svefn er mikilvægur fyrir bata þessa sjúklingahóps. Höfundur fjallar
almennt um svefn og meðferðarúrræði við svefnleysi og gerir svo sérstaka grein fyrir
rannsóknum á nuddi og áhrifum þess á svefn. Hennar niðurstaða er að fótanudd sé
einföld og fljótleg meðferð sem veitir slökun og bæti svefn eldri skurðsjúklinga. Lyf geti
vissulega verið nauðsynleg en oft henti sambland lyfja- og viðbótarmeðferða svo sem
nudds vel. Kafla Sesselju fylgir spurningalisti sem hún hefur hannað um svefnmynstur
og áhrif fótanudds. Ásta Júlía Björnsdóttir kallar sinn kafla Fóta- og handanudd sem
viðbótarmeðferð við verkjum eftir hjáveituaðgerð á hjarta (CABG). Hún bendir á mikilvægi þess
að hafa fjölbreytt úrræði til að meðhöndla verki og vanlíðan þeim tengdum og vísar í að
fjölmargar rannsóknir hafa sýnt að verkjalyf ná ekki ein og sér yfir allar hliðar
verkjaskynjunar sjúklinga. Í kaflanum skoðar höfundar sérstaklega áhrif handa- og
fótanudds á verki CABG-sjúklinga og beitir þeirri meðferð á nokkra sjúklinga á
hjartaskurðdeild Landspítala. Niðurstaðan er að óhefðbundin verkjameðferð eins og
fóta- og handanudd sé örugg, ódýr og mannúðleg meðferð til verkjastillingar.
Verkir og verkjameðferð eru hjúkrunarfræðingum sem starfa á skurðdeildum
hugleikin. Næstu fjórir kaflar fjalla um það efni og flokkast auðvitað kafli Ástu Júlíu,
sem getið er hér að framan, einnig til verkjameðferðar. Fyrsti kaflinn í þessum flokki
kallast Verkjameðferð við drentöku úr brjóstholi: Bætir staðdeyfing á húð verkjameðferðina? og er
eftir Mörtu Kristjönu Pétursdóttur. Allir sjúklingar sem gangast undir opna hjarta- eða
lungnaaðgerð, eru með inniliggjandi brjóstholsdren fyrstu sólarhringana eftir aðgerð.
Tilgangur drenanna er að losa út loft, blóð eða aðra vöku og viðhalda þar með hjartaog
lungnastarfsemi. Drentakan er sársaukafullur viðburður þó skammvinnur sé og lýsa
sjúklinga því iðulega að drentakan hafi verið versta reynslan í allri sjúkralegunni. Í
kaflanum er fjallað um viðeigandi verkjameðferð við drentökuna og skoðað gildi þess
að staðdeyfa húðina. Niðurstaðan er að staðdeyfing geti verið gagnleg viðbót við aðra
verkjameðferð, fyrirbyggt neikvæða reynslu og aukið ánægju sjúklinga með meðferð.
Næstu tveir kaflar falla um verki hjá öldruðum. Guðrún Svava Guðjónsdóttir fjallar í
12
10