Aðgerðasjúklingar liggja ekki aðgerðalausir II - Hirsla - Landspítali

13
BRYNJA INGADÓTTIR
KATRÍN BLÖNDAL
HERDÍS SVEINSDÓTTIR
Í þágu sjúklinga
INNGANGUR
Innan hjúkrunarfræði hefur lengi átt sér stað umræða og vangaveltur um hvernig koma
megi þeirri þekkingu sem aflað hefur verið með rannsóknum inn í starf
hjúkrunarfræðinga þar sem hún getur nýst sjúklingum og öðrum notendum
heilbrigðisþjónustunnar. Þetta bil er vel þekkt og hefur oft verið lýst sem gjá á milli
akademíunnar, þar sem þekkingin verður til, og þeirra hjúkrunarfræðinga sem sinna
sjúklingum. Ein aðferð sem beitt hefur verið til að minnka það hefur verið að efla
menntun hjúkrunarfræðinga, jafnt grunnmenntun, formlega framhaldsmenntun og
símenntun sem fer fram jafnhliða starfi. Það er hins vegar einfeldni að ætla að
menntunin og þekkingin ein og sér dugi til í þeirri viðleitni að breyta störfum okkar og
viðfangsefnum. Margir flóknir þættir hafa áhrif á starfshætti á sjúkrahúsum og eru störf
hjúkrunarfræðinga á Íslandi þar hvergi undanskilin. Þrátt fyrir góða menntun þeirra er
margt í eðli flókinna og miðstýrðra stofnana eins og sjúkrahúsa sem veldur því að erfitt
hefur reynst að innleiða breytingar, byggðar á gagnreyndri þekkingu. Í þessum kafla
ætlum við að fjalla um hvað fleira þarf til en góða menntun og beina sjónum okkar
sérstaklega að menningu á vinnustöðum. Við byrjum á að fjalla um hreyfinguna practice
development, sem við höfum valið að kalla þróun starfshátta á íslensku. Fjöllum því næst um
aðferð sem sprottin er úr jarðvegi þessarar hreyfingar og lýtur að innleiðingu gagnreyndrar
þekkingar í starfið þar sem vinnustaðamenning og hvatning eru þungamiðjan.
ÞRÓUN STARFSHÁTTA
Undanfarna tvo áratugi hefur hreyfingu um þróun starfshátta verið að vaxa fiskur um
hrygg og er hún nú orðin nokkuð áberandi í löndum eins og Bretlandi, Ástralíu,
Kanada og Hollandi..Við byggjum umfjöllun okkar hér að mestu á hugmyndafræðinni
eins og hún hefur verið þróuð í Bretlandi en þar hefur hreyfing um þróun starfshátta
verið að vaxa frá því snemma á níunda áratug síðustu aldar (McCormack o.fl., 2007). Sú
skilgreining sem við byggjum á er að þróun starfshátta sé „stöðugt ferli framfara til að
bæta árangur í sjúklingamiðaðri umönnun. Framfarir verða með því að hjálpa teymum
heilbrigðisstarfsmanna að þróa þekkingu og færni og með umbreytingu á menningu og
15
14