Aðgerðasjúklingar liggja ekki aðgerðalausir II - Hirsla - Landspítali

107
Ásta Júlía Björnsdóttir
eitt til þrjú stig. Mestur var árangurinn hjá þeim sjúklingum sem höfðu mestu
verkina fyrir nuddið. Aðrar athyglisverðar niðurstöður, sem sjást í töflu 3, eru að efri
mörk blóðþrýstings lækkuðu hjá öllum eftir nuddið um 5 til 14 mmHg.
Önnur áhrif af nuddinu
Allir sjúklingarnir voru mjög ánægðir með nuddið og fannst það hafa slakandi og
róandi áhrif, þeir töluðu jafnframt um hvernig nuddið hefði náð að dreifa athygli frá
verkjum og óþægindum í líkamanum. Orð eins og „æðislegt“ og „gott“ heyrðust oft
og þakklæti var mikið hjá öllum. Sumum var jafnvel svolítið brugðið þar sem þeir
bjuggust ekki við að líða betur og gleyma sér í nuddinu. Nuddið og nærvera mín
galopnaði fyrir boðskipti og sjúklingarnir náðu að tala meira um líðan sína og reynslu
út af hjartaaðgerðinni. Ég átti löng og góð samtöl við alla þátttakendurna að loknu
nuddi.
UMRÆÐUR OG ÁLYKTANIR
Þrátt fyrir að verkir minnkuðu ekki nema hjá tveimur sjúklingum þá hafði nuddið
þau áhrif að vanlíðan og þjáning út af verkjunum minnkaði hjá þeim öllum.
Niðurstöðurnar gefa því til kynna að nuddið hafi haft jákvæð áhrif á líðan
sjúklinganna og var það sýnt með mælanlegum hætti. Eins og greint hefur verið frá
hér að framan hafa niðurstöður rannsókna ýmist sýnt að nudd minnki verki eða
minnki þá ekki eftir aðgerð. Í rannsókn Wang og Keck (2004) tókst að sýna fram á
marktæka minnkun á styrk verkja með nuddinu og styrkur verkja og óþægindi þeim
tengd minnkuðu einnig eftir nudd í rannsókn Mitchinson og félaga (2007). Skynjun á
verk var óljóst skilgreind í rannsókn Nixon o.fl. (1997) en þar kom í ljós kom að
verkir voru marktækt minni í nuddhóp. Í rannsókn Taylor o.fl. (2003) voru
vísbendingar um að nuddið minnkaði verki og þjáningu þeim tengda. Hjá þeim sem
fengu nudd í rannsókn Hulme o.fl. (1999) minnkuðu verkir hraðar eftir því sem leið
frá aðgerð og í rannsókn Hattan o.fl. (2002) sást tilhneiging í þá átt að þeir sem
fengu nudd fundu fyrir meiri ró en aðrir.
Jákvæð áhrif nuddsins á efri mörk blóðþrýstings koma heim og saman við
niðurstöður rannsókna sem hafa sýnt að blóðþrýstingur lækkar í framhaldi af því að
líkaminn slakar á (Hayes og Cox, 1999; Kim, o.fl., 2001; Taylor, o.fl., 2003; Wang og
Keck, 2004). Í könnun minni hafði nuddið lítil áhrif á hjartsláttinn en þó merkjanleg.
Fjórir af fimm sjúklingum voru á beta-hemjurum og það kann að hafa haft áhrif á
niðurstöðurnar. Önnur hugsanleg skýring gæti verið að slökun sjúklings er trufluð
strax eftir nuddið þegar blóðþrýstingur og hjartsláttur er mældur (Þóra Jenný
Gunnarsdóttir, 2007). Áhrif á súrefnismettun og öndun voru lítil en þó merkjanleg.
Hjá þremur af fimm sjúklingum hægðist aðeins á önduninni en það getur bent til
slökunaráhrifa nuddsins (Hayes og Cox, 1999). Í rannsókn Hattan o.fl. (2002) og
Wang og Keck (2004) sást tilhneiging í sömu átt, þ.e. lækkun á hjartslátt og
öndunartíðni, en niðurstöður voru tölfræðilega ómarktækar. Súrefnismettun hélst
óbreytt nema hjá tveimur sjúklingum, en samkvæmt kenningum um áhrif sefkerfis
(e. parasympathetic nervous system) hefði súrefnismettun átt að hækka ef sjúklingurinn
109
108