Aðgerðasjúklingar liggja ekki aðgerðalausir II - Hirsla - Landspítali

214
Steinunn Arna Þorsteinsdóttir
Bjúgur á fótum var einkenni sem allir höfðu á þessum tíma. Ekki notuð allir
teygjusokka, sumir höfðu ekki fengið þá eftir aðgerð en í einu tilfelli fannst
viðkomandi óþægilegt að vera í þeim. Þetta er hærra hlutfall en í þeim rannsóknum
sem greint hefur verið frá, þó er bjúgur á fótum eitt algengasta vandamálið eftir
hjartaaðgerð (Gallagher o.fl., 2004; Roebuck 1999; Savage og Grap, 1999). Flestir
höfðu spurningar varðandi hreyfingu og endurhæfingu og þurftu staðfestingu á því
hve mikið þeir mættu reyna á sig. Allir höfðu fengið æfingaáætlun frá sjúkraþjálfara
fyrir útskrift. Tveir greindu frá tilfinningasveiflum og depurð en það var ólíkt þeirra
eigin skapgerð. Tveir tóku enn svefnlyf eftir aðgerðina. Einn hafði sofið illa fyrst
eftir útskrift en það vandamál var liðið hjá þegar símtalið fór fram. Enginn fann fyrir
andþyngslum eða mæði en það er ólíkt þeim niðurstöðum sem greint hefur verið
hér frá, en einn hafði spurningar varðandi öndunaræfingar og hafði áhyggjur af
framförum sínum í þeim. Allir viðmælendur töldu útskriftarfræðsluna hafa verið
fullnægjandi og að þar hafi verið komið inn á þá þætti sem þeir glímdu við eftir að
heim var komið. Það kom þó flestum á óvart hversu þreyttir og úthaldslitlir þeir
voru. Einn greindi frá því að andlegri líðan hefði mátt gefa meiri gaum í legunni sem
og í útskriftarfræðslunni. Honum þótti jafnframt mjög gagnlegt að fá tækifæri til að
ræða andlega líðan við hjúkrunarfræðing eftir útskrift. Allir þeir sem hringt var í lýstu
ánægju sinni með að fá símtal, þeir töldu slíka eftirfylgd mjög gagnlega og að slík
þjónusta ætti að vera í boði fyrir alla hjartaskurðsjúklinga eftir útskrift.
UMRÆÐA OG ÁLYKTANIR
Það sem fram kom í samtölum við sjúklinga eftir útskrift er nokkuð sambærilegt við
niðurstöður fyrrgreindra rannsókna á einkennum og fræðsluþörfum hjartaskurðsjúklinga
eftir útskrift. Mörg vandamálanna eru þess eðlis að hjúkrunarfræðingar geta
veitt fræðslu eða stuðning í gegnum síma og dregið þannig úr vanlíðan og áhyggjum
skjólstæðinga sinna og greitt úr vandamálum þeirra. Koma má jafnvel í veg fyrir
endurinnlögn á sjúkrahús með því að greina vandamál í uppsiglingu og beina fólki í
réttan farveg. Bjúgur á fótum, verkir, svefntruflanir, gróandi skurðsára, lystarleysi og
andleg vanlíðan voru meðal vandamála sem fólk glímdi við eftir útskrift. Almenn
ánægja var meðal sjúklinga með útskriftarfræðsluna sem þeir fengu og töldu þeir
hana hafa verið góðan undirbúning fyrir heimferð. Þessar niðurstöður eru afar
ánægjulegar og benda til þess að veitt sé vönduð útskriftarfræðsla á deildinni. Þó svo
að útskriftarfræðslan hafi verið fullnægjandi á þeim tíma sem hún var veitt vöknuðu
spurningar um ýmis mál eftir að fólk var búið að dvelja heima í um vikutíma. Allir
þeir sem fengu símtal töldu gagnlegt að heyra frá hjúkrunarfræðingi eftir að heim
væri komið, þeim fannst felast öryggi í að vita að fylgst var með þeim og voru þakklátir
fyrir símtalið. Þó mikil ánægja hafi verið með símtalið og sumir jafnvel talið það
vera nauðsynlegan þátt í þjónustunni er ekki loku fyrir það skotið að svörin hefðu
orðið önnur ef þeirra hefði verið aflað á annan hátt, til dæmis með nafnlausri
könnun bréfleiðis.
216
215