eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Tweede Gezang. 93
De graage bootsgezel beroofd en dood Wou zien;
Maar eer hij zijnen nek wilde aan den moordbijl biên,
En zijn begraafenis in 't hart der golven vinden,
Beklaagde hij zijn lot bij alle Zee en Winden,
En zong zoo kunftig en beklaagelijk een' toon,
Geholpen door zijn Lier, meêr dan zij was gewoon
Doorklinkende op dien ftond, dat gij ftraks opgekoomen,
Hem op uw' rug als op een' certroon hebt genoomen,
En aan 't gedreigd gevaar, zoo groot een'held, ontrukt.
Dees is de loon dan, dien gij van uw' bijftand plukt,
Dat u de dochters van 't geheugen, door 't herhaalen
Van uwen wondertoon, om ftrijd, u deeden praaien
In 't hoog gefternt'(x), om ook een flonkerlicht te zijn.
Ware ik een Franschman, ö beroemde Zeedolfijn,
Ik
^Amfi. 1665. 4*. bladz. 10. geeven dit geval voor waarheid op.
De eerstgemelde haalt op dit onderwerp verfcheidene voorbeelden
bij, van de voorgegeevene vriendfehap des Dolfijns voor den
mensch. Ik zeg voorgegeevene, want die vriendfehap is even
zoo fabelachtig als 't geval van AR ION, 't welk echter nog
eenigzins op eene gefchiedenis geftaafd is. Zie Mythologie expliqui
par VHift. de Monfr. I'Abbé BONIEK Tom. 8. Liv. VII. Chap. 8.
(x) In 't hoog geftemt' J Het hoog gefternte genaamd de
Dolfijn ia het Noorder-gedeelte des Sterrenhemels