eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Derde Gezang. 145
Is dat gansch zonder nut, of heeft des Scheppers hand
Daarin de ftempels van zijn Almagt niet geplant?
'k Befchrei uw dwaaling, mensch vol van onzinnigheden.
Die eerezuilen, die God wou, met pracht, bekleeden,
Een pracht, die uw gezicht verftompt, kwetst en verblindt»
Ondankbre Rerveling, zooveele als gij er vindt,
Zijn milde uitdeelers van Gods rijke zegeningen.
Hoor eens haar nut, zwijg dan, en leer uw tong bedwingen.
Het water, opwaards door de ftraalen van de zon
Getrokken uit de zee, als de algemeene bron,
Stijgt naar den dampkring op, in onze luchtgewelven;
Verzameld zijnde aldaar, verdikt de lucht zich zeiven.
De gloênde dagtoorts wordt verduifterd voor ons oog.,
De zwartgezifte wolk ftort uit des dampkrings boog
Het water, nu verdund, in zwaare regens neder (g).
Maar hoe! verzwelgen die al de Aarde en 't Menschdom weder?
ó NeenJ
(g) in zwaare regens neder,] De zwaare ftortregens, welke ia
Zmd-Amenka van Slagtmaand af tot Bloeimaand toe, vallen dringen
zich in de ingewanden der Andifche Gebergten, en vervullen de
groote en ontelbaare holligheden, die de Natuur daarïn heeftgelaaten
t Is uit deeze oorzaak dat de groote Rivieren Orenoque, Amazone'
en de la Plata, welke hunnen oorfprong en bron hebben in het hart
van deeze gebergten, daaruit voortvloeien: En dus is ook de
oorfprong