eerste gezang

SCHOONHEDENDER NATUUR. Zevende Gezang. 4.6$
En die verkeerdheid, die zoo fchendig kwetst de Reden,
Haar durft fchoffeeren en de menschlijkheid vertreeden,
Die 't groot Heel-Al ftelt tot een woeste wildernis
En fchuilplaats, die gelijk aan die der beeren is.
Uit onze driften is alleen al die wanorden,
Die zoo affchuwlijk is, gebooren en geworden;
Terwijl zij onze ziel verflaaven aan hun wild
En woest geftorm, zoo fchaars verwonnen en geftild.
Zij zijn het die den Mensch vermindren in zijn waarde,
Verbannende in heur woede als met geweld van de aarde
Het zoet akkoord, dat ons zooveele weldaên geeft:
Gelijk het woest geblaas (waarvan 't geboomte beeft)
Der lucht-geweldnaars, al de ftilte kan verkeeren,
Die zoo gelukkig korts de zee nog mogt regeeren.
Niet min dan dat, verwekt haar woeste dronkenfchap
Van ftormen, meest altijd in min- of meerder' trap,
Een doodelijk gevolg van fchipbreuk en van ftranden.
Indien de mensch zich kon ontflaan uit haare banden,
En werpen van zijn' hals haar ftreng verleidend juk.
Hij zou geheel gerust, vernoegd en buiten druk.
Een leeven leiden, voor het ongeluk beveiligd:
Het aardrijk zou den Vrede en Deugden toegeheiligd,
Daar