eerste gezang

458 GODS GROOTHEID IN DE
En vaderlijke zorg, terwijl ze als oorlog voeren,
Door hun verwoedheid, en den dampkring gansch beroeren;
Opdat te lang een rust daarin niet breng 't fenijn,
Moet hij door 't ftormgeblaas fomtijds bewoogen zijn.
* * * . * *
De Mensch is als een Vorst: zijn koningrijk is de Aarde;
't Heel-AI ontziet en vreest en eert hem in zijn waarde;
't Spant alles t' famen tot verkrijging van zijn' wensch:
Zijn rijksftaf is zijn kracht: het willen van den mensch
Is zijne wet; en om dien troonmonarch te voeden
Zien wij al 't aardrijk, al de zeen en breede vloeden,
Ja, wijd en zijd, Natuur vol nijvre werkzaamhecn:
Zij wil 't voor hem alömm' met vruchtbaarheid bekleen.—
Is alles voor den mensch een cijns van zegeningen,
Is alles wat het groot Heel-Al heeft in zijn kringen
Voor hem alleen gemaakt; geteeld en voortgebragt:
De mensch is ook gcfchikt om fteeds uit al zijn magt,
Op zijne beurt, ten dienst te ftaan aan zijns gelijken.
Hij is zijn' Evenmensen, wanneer die zou bezwijken,
Altoos verpligt, te zijn tot hulp en onderftand.
De Alfchepper, toen Hij fchiep den mensch door zijne hand,
Wrocht