eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vijfde Gezang.
2 4 7
Waartoe die honden en die hengften bij elkaêr?
Waartoe de jaagers en dat fchel geluid, zoo klaar
En zoo doordringend, dat de dieren en de menfchen,
Fluks gaande worden en als naar een ftrijdpcrk wenfchen ?
Maar 'k zie den Prins, ik zie den Adel, in een' kring:
De jaagers toonen hun een' fchoonen vlugteling,
Een heerlijk Hert! Zij zien. De foelie honden rieken.
De jagttoon port: geen Valk foort vlugger op zijn wieken,
Dan 't fchoon gehoorend Hert, het jagtheir vérr' vooruit;
De jaagers volgen met den Adel, op 't geluid
Des fchellen hoorens, ? tdier, door heg en kreupelbosfchen,
Geklonken in den zaêl der aangenoopte rosfen.
Elk vliegt half ademloos door 't open veld en woud:
AH' 't oovrig Hertenheir houdt ftand, verbaasd, dochRout
En ziet vanverre dat gewoel en ijslijk jaagen.
't Vervolgde Hert, nu van zijn jaagers wat ontfbgen,
Rust voor een kleine poos, doch waakt in vrees en angst.
Zij fpoeden, moedig dier, die loeren op uw vangst.
Zij naadren, gij ontvlugt met nieuwe kracht hun handen,
Zoo vreefelijk, dat ge al uw bloed en ingewanden
Daardoor verhit: geen pijl vliegt fteller uit een' boog
Dan gij tot berging van uw leeven uit hun oog,
E»