eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zesde Gezang.
%7
En deugden van de ziel, die ons te kennen geeft
Wat hartstogt thans den geeet als ingenoomen heeft.
Gij beiden doet mij zelv' rechtvaardig mij verliezen
Door een verwondering: ó fchoone wondervliezen,
ö Zenuwen, wie kent de waarde, en kunst en kracht
Van 't heerlijk weeffel, 't welk aldus u famenbragt!
Uit water, uit kristal- en glasvogt, hebt ge uw wezen;
En opdat gij te min voor onheil hoeft te vreezen,
Zijn honderd hairtjes reeds van buiten in 't geweer.
Een fchoone voorhang (c) hangt daarover voor u neer,
En fluit de flikkerkracht der al te fterke ftraalen:
Hij heft zich vaak omhoog; dan zie 'k hem weder daalen j
En u bedekken, ö ligtkwetsbaar teer gezicht.
Het edel werktuig, 'tgeen u vatbaar maakt voor 't licht.,
Is 't dunne Netvlies, 't welk geplaatst in uwe boogen,
U alles, wat gij ziet, doet zien, ö glansrijke oogen.
r
Schetfe ik het voorhoofd, 't welk in all' zijn deelen fchoon,
Voor de eedle fchaamte ftrekt een luisterrijke troon;
Dien roozcrooden mond, die harten kan veröovren,
En door een' zoeten lach ons vriendelijk betoovren;
öf
(é) Een fchoone voorhang] De Oogleden,
Aa %