eerste gezang

s 78
GODS GROOTHEID IN DE
Uw wijsheid heeft dan aan een werkzaamheid, die ligt,
Ja zelfs verachtlijk fchijnt, betrouwt dien grooten pligt,
Van onze jaaren door haar krachten uitterekken:
Gij, veel te groot, hoe wij den geest op moogen wekken,
Dan dat wij uwe kracht begrijpen immermeer,
Doet in die zwakheid zelfs uitblinken kracht en eer.—
* * * * *
Maar welke zijn in 't veld die geele en dunne ftammen,
Die, door den Zuidenwind bewoogen, zachtjes vlammen
En bogtig golven, als een gouden Oceaan?
Dien ondoordringbren wal, dat piekbosch zien wij ftaan
Rondom de korenair, befchermd als wapentuinen.
'k Zie onder 't zwaar gewigt hen buigen hunne kruinen;
2
kZie hen zich krommend' het geweld des Rorms ontvliên;
o Kostbre Tarw, zoude ik aanu geen hulde biên?
Zoude ik ondankbaar zijn? Neen, gij zijt waard gepreezen,
Geen voedfel kan, als gij, den mensch zoo zuiver weezen;
Voor u wijkt (v) alle graan en plant in overvloed.
Zelfs honderd jaaren lang blijft uwe kracht nog goed;
En
O) Vost u wijkt] PLINIUS zegt ons, in zijn XVIII Boek
faet 10 Hoofddeel, dat in eene ftreek van Afrika één mudde graans
gezaaid zijnde, honderdvijftig mudden voortbragt : Hij voegt
daarbij, dat ia Bentiin en Egypten een enkcld grein dikwijls honderd