eerste gezang

4?S GODS GROOTHEID IN DE
Zou dan een wezen, zoo volmaakt en zoo verheven,
Eqn wezen 't welk in zijn beRaan niets is dan leeven,
Licht, ijvervuur, begrip, en dus zijn Rraalen fchiet,
Neerzinken in een' nacht van onaanweezig Niet,
Als 't uit de banden van dit lichaam is ontbonden?
Vérr' zij dit denkbeeld, dat te dwaas is, in zijn gronden,
En zelfs der Ziel verftrekt tot onëer, hoon en fmaad»
De onRerflijkheid, die zelfs geen twijfling overlaat,
Staat onverwrikbaar vast: Al wat men kan befchouwen,
En alles, wat hier mijn befpiegling mag ontvouwen:
't Getuigt met éénen mond (TB) zoowel haar weikzaamheên.
Als ieder kunstftuk 't welk in haar, zoo in 't gemeen.
Als
Cm) 'tGetuigt met éénen mond] Des geestes werkzaamheid, zijn
kracht en grootheid, in het uitvinden van Kunsten en Weetenfchappen,
't herdenken van 't voorleedene, en *t vooruitzien van
toekoomende dingen, bewijzen, zelfs volgens CICERO, in zijn
Boek over den Ouderdom, dat de Ziel niet fterflijk kan zijn Hoe
wonderbaar is dan de kracht der inwendige overtuiging van de
onfterflijkheid der Ziele! nademaal de Heidenen, alleen door de
Natuur verlicht, zonder behulp van Godlijke Openbaaring niet
hebben getwijfeld aan deeze gewigtige waarheid, die CICERO
nog elders zegt door alle volkeren toegeftaan te zijn. De EUzeUche
velden en de Tartarus, die zij ons befchrijven als verblijfplaatfen
der zielen na den dood, bewijzen, dat zjj de zielen onrterflijk
geacht hebben; ja zelfs, dat zij belooning of ftraf in een ander
leeven hebben verwacht.