eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 487
Nu zeg ons, groote man, wien ieder iin wil bidden:
ö Andre Haman! voelt ge u zelvcn in het midden
Zoowel van grootheid, als van magt, en buiten druk?
En woont ook in uw hof 't oprecht en waar geluk?
Een éénig fterveling wil u geen hulde bieden,
En doet het gramme bloed, u in uwe aadren, zieden.
Een Mordechai Relt zich dwars in uw eerepad,
Langs 't welk gij 's konings oor en gunst in erfpacht hadt.
'k Zie wraakzucht tegen hem uwe ingewanden knaagen,
En uit uw hart de vreugd en 't vergenoegen vaagen.
Is ook wel 't waar geluk gehuisvest in een zaal
Die bouwt op 't algemeen bederf haar rijke praal?
Zou 't ook in 't loofwerk zijn dier gulde pronkvertrekken
Die tot een toonplaats van het grootfte konstftuk ftrekken,
Daar haatelijke pracht de zuivre oprechtheid kwetst,
't Gezicht verblindt en zelfs het doodlijk onrecht fchetst?
Hebt gij 't, Opzienders van veel groote Heerfchappijen,
Of Schattingmeesters, die fomtijds door kneevlaarijen
Veel gelds en goeds tfezit, en in de weelde leeft,
Terwijl op uw gezicht reeds de ingezeten beeft?
Neen! in het hart van zulk een' gierigen bezitter,
Zoo fnood een' roover, woont een zeker doodlijk bitter,
H h 4
E e n