eerste gezang

ip* GODS GROOTHEID IN DÏ
Gaat als een ftrijdbaar held zijn' wederftreever na;
Hij gunt zich zelv' geen rust, hoe Rreng zijn vijand gaa,
Tot hij hem inhaalt en hem dwingt met hem te vechten.
Hij wijkt geen' voet, maar wil hun groot verfchil beflechten.
Hij ziet hem in 't gezicht met een vergramd gelaat,
En 't is zijns vaders hart, waarnaar zijn wraakzucht gaat.
Hij is gereed aanftonds te Rerven of te winnen.
Niet anders zien wij hier dit groot gevecht beginnen.
De Brandfpuit volgt de vlam, tot zij haar achterhaalt;
En uit haar leedren flang zoo driftig op haar ftraalt,
Dat die genoodzaakt wordt voor de overmagt te wijken;
Maar dit 's gering: die buis moet met meêr glorie prijken.
Zoo lang haar vijandin het leeven nog behoudt
Wordt zij rondom gevreesd, niet dan met fchrik befchouwd:
Zij waagt den aanval weêr, tot haar van alle tongen
Een dankbaar Lied wordt voor haar' bijftand toegezongen ,
En de overwinning aan haare armen toegeftaan,
Daar zij in zegepraal mag als verwinnaar ftaan:
Daarop wordt zij met vreugd, als op een' zegewagen,
Omftuwd van al haar Wacht, naar haar Paleis gedraagen,
En op haar' troon geplaatst, waar zij in eenzaamheid,
En zonder onderdaan, het oogenblik verbeidt,
Dat