eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vierde Gezang. 233
De zilvren waterbeek, waaruit hij voedfel trok.
Helaas! gij gaat dan voort, 6Stroom, metfchokopfchok!
Uw baaren rijzen op! 'k zie haar de Stad bedekken.
De ftraaten kunnen nu een vloeibaar vlak verftrekken.
De ftorm vaart voort met woên! hier ftorten huizen neêr.
Daar fchudt hij torens, door zijn krachten, heen en weêr.
Ginds werpt hij boomen uit; hier hoort men trotfche daken,
Daar marmren muuren, ginds arduinen gevels, kraaken.
Daar rukt de ftormkracht voort, en werpt een Zeekafteel
Waar gistrcn 't koetsgefpan nog reed in 't rijk gareel.
Hier fchijnt, ö Rotterdam, uw jongfte nood gekoomen;
Van boven dwingt de ftorm, beneden woên de ftroomen:
Hier koomt geen ftrijdbaare arm, geen dapperheid, te pas:
Het fterkfte kabeltouw is hier als nietig vlas:
Hierhelptgeenbuskruidzelfs,hoevreeslijk'tookmoog'dondren:
Die klank wordt doof geftormd — Door welke groote wondren
Wordt uit dit jongst gevaar de Stad nu best gered,
Of door wat arm uit die belegering ontzet?
Hier kunnen Scipioos noch Alexanders, baaten;
Men zou zich ijdel, hier, op menfchen hulp verlaaten;
Hier zwijgt, ö Salomon! uw hooge wijsheid zelf!
Hier holp geen Nazireer, wiens fterkte 't poortgewelf
P 5
Ten