eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zesde Ge zang. 429
Als in 't bijzonder, fchoon verborgen voor onze oogen,
Door zijn verhevenheid ons fteeds houdt opgetoogen.
De oneindigheid die zij bevat, en fchicht op fchicht
Van vlammen, die zij fchiet naar 't ongefchapen Licht,
't Beftaan van ons beftaan, de Ziel van onze zielen.
Hoe zou de ftoflijkheidde onftoflijkheid vernielen?
'tZij vérr'. 'k Geloof het nooit, Beweegheer van 't Heel-AI,
Dat uwe wijsheid, die geen einde ooit kennen zal,
Zou hebben binnen ons zoo vruchteloos verborgen
AH' die verwachting, en die hoop die t' eiken morgen
In ons vernieuwd wordt, op een opperst heilgeluk.
Ja 't voorgevoel daarvan, 't welk ons als met een' ruk
Alreeds verhemelt, en die heilplaats in doet trekken.
AH' die begeertens (TJ) om de dagen uit te rekken
Van
(?0 AU' die begeertens] De Heer DE ST. EVRESIONT, Heltin
den rang der allerfterkfte bewijzen van de onfferflijkheid der
ziele, ook dat zoo natuurlijk verlangen om zijnen naam te vereeuwigen.
„ Het alletzekerfte bewijs (zegthij) dat ik heb gevonden
„ van de onfterflijkheid der ziele, is het verlangen, dat ik heb,
„ om altoos in weezen te blijven: " CICERO, in hetZedenlijkile
van zijne wijsgeerige Werken, zegt: „ Wat geeven de voort-
„ teeling van kinderen , wat de verbreiding onzes Naams
,, wat de gedenkteekens zelfs onzer graflieden , wat onze loftui-
„ tingen te kennen, anders dan dat wij onze gedachten op toekoo-
„ mende