eerste gezang

241 GODS GROOTHEID IN DE
En 't past der kunst daarnaar te fchikken bouw en zaad.
't Schijnt, dat die jonge fpruit den groei hier fchuwt en haat;
Omdat de grond is koud, en als tot flaap geneegen:
Die aarde is al te fterk en fappig, fchoon vol zegen,
Gansch doodlijk voor die plant en 't graan haar aanbetrouwd:
't Is van den grond des lands (e), wél, of niet wél, befchouwd,
Waaruit altoos ontftaan vrucht- of onvruchtbaarheden:
Dees is haar oorfprong en haar altoos waare reden;
Geen ongelijke vorm en ijdele invloed van (f)
De Maan, die ons alleen des nachts verlichten kan;
En
eigenfchappen onderling vermengd en verwisfeld ,
de grootfte
veranderingen der Landerijen uitmaaken : Ifte Boek, 2de Hoofddeel.
—
De hedendaagfche Landbouwkundigen, fc v oon niet in
alles metdie oude Schrijveren overëenkoomende, zijn't echter met
Jjen ééns in 't ftuk der verfcheidenheid van gronden.
(e) 't Is van den grond des lands,] VA PRO, COI.UMEI.I.A,
en PALLADES,
de beste oude Schrijvers over den Landbouw,
ftaaven verfcheidene regelen van hunne gefchriften op dien gewigtigen
voet, dien PLIHIUS met recht noemt, het Orakel van den
Landbouw. In omni parte culture valeat oraculum . illud quid quasque
regio patiatur, dat is: In alle gedeelten des Landbcuws, geldt deeze
Godjpraak, welke met ieder Landfchap overëenkoomt: in zijn XVIII
Boek, het 18 Hoofdftukj
't welk ook hedendaags nog alömmc
gevolgd wordt, en dat niet alleen in 't natuurlijke, maar 't is ook
wasr, in 't zedenlijke, want, zegt men: fteek uw' vinger in den
grond, en ruik op wat land gij zijt.
(ƒ) H^ele invloed van] De invloed der Maan op de Veldgewasfen,
is een oude dwaaling, waaraan het gemeen nog eenigzins
verflaafJ