eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 483
En uwe wenfchcn zal vervullen en bekroonen:
Afgoden van het hof, doorluchte Vorften-zoonen,
Wien 't vlciziek hofgezin te vaak naar de oogen ziet 5
Gij voedt u telkens met den wierook dien men biedt,
Aan uwe hoogheid, als een tol aan u verfchuldigd,
En gij wordt daaglijks als der voorfpoed ingehuldigd:
Uw leeftijd is aanëengefchakeld van vermaak.
Gij denkt, verlangt, gebiedt; en Rraks volgt op uw fpraalï
All' wat gij wenfchen kunt, all' wat gij zoudt verlangen.
Gij hebt ten minften dan het waar geluk ontvangen!
Men zoekt het immers best bij uw' verheven troon!
Maar, ach! ik dwaal, 't geluk is ook vandaar gevloön:
Uw hoofd, zoo hoog geëerd, moet ook de felle flagen
Van zorgen, droefheên en bekommering
verdraagen.
• Zelfs fluipt de wroeging ook veeltijds in 't vorstlijk hart.
't Volk zucht om 't rijksgebied, en de eendragt is verward.
Gij voelt inwendig u verfcheurd in de ingewanden;
En doet uw wraakvuur, maar zelfs tegens U, ontbranden:
Dit 's nog gering: fomtijds lijdt gij den grootftcn hoon;
Daar tegenfpoed en ramp u ftellen vaak ten toon:
Ja 'k zie uw' grooten val en uiterfte oogenblikken
Door all' die ijslijkheid het groot Heel-Al verfchrikken.''
H h 2
G i
j