eerste gezang

SCEIOONHEDENOTR NATUUR. Vijfde Gezang. 359
6 Schrikdier! als een God van moord en pestig bloed,
Oudtijds in gansch Egypte en Moorenland begroet.
Verdwaalde blindheid, die, zoo ijsfelijke dieren,
Ten hoon des waaren Gods aanbidden dorst en vieren! —
ö Viervoetdieren, zoo verfpreid in bosch en veld,
Gij fchijnt de perken van uw Rijk, aan u gefteld,
En aan u toebetrouwd, door veelheid te overftroome'n.
Hier zie ik 't wilde Zwijn met zijne borftels koomen,
En zijn ivoor gebit, zoo vreeslijk fcherp van fneê,
Daar 't gruwlijk fchuimbekt, en verwerpt de rust en vree.
Den feilen Panther, met zijn huid vol kleurde vlekken,
En tanden, vaak bevuild door 't moordbloed op te lekken:
Den zeer mismaakten Beer: den Luipaard, wreed van oog
En fcherpe klaauwen, waar hij vaak ten moord meê toog:
Den Ezel, traag van tred: den Tijger, wreed in 't moorden:
De rosgehuide Rheê, wiens vlugheên ons bekoorden:
Den altoos loozen Vos, en Wolf, zoo tuk op roof:
Inkhoorens, vol van vuur: en Aapen, gansch niet doof
Of niet onvatbaar om ons alles na te maaken:
De Kat die altoos naar de kleine muis blijft haakon.
En eene roede voor haar ligtgeloof verftrekt:
En den Kameel, wiens rug een kleine berg bedekt*
Z 4
Die