eerste gezang

zjo
GODS GROOTHEID IN DE
Maarwatbekoorlijkpleinpronkthierzoogrootschvoord'oogen?'
Dit is het groot Tooneel, waarop het kunstvermoogen
Van 't edelst rijk vernuft der fchrandre Blijfpelkunst
Zich door Molière drong in 's Konings hooge gunst.
Hier wist die groote man de feilen te berispen,
En, fchertfend, het gebrek der tijden zoo te gispen.
Dat hij het ganfche volk en zelfs den Vorst voldeed.
Van de aangewende vlijt, daaraan met lust befteed,
Zichzelv' bedankend', onderwijl dat hij den Koning,
En all' de aanfchouwers van zijn geeftige vertooning ,•
Op 't frisfche bloemgewas en groene zooden zag
Ter neêr gezeten, en met een vernoegd gelach,
Op 'tmalfche klaverbed, bezoomd met keur van bloemen,
Door hen de gaaven van zijn' kunstgeest hoorde roemen.
Dit was het Schouwtooneel (j>), waarop dat groot Verftand
Zijn kunst vertoond heeft aan de grootften van het land;
Zelfs aan den Troonvorst en de Prinfen van den bloede.
Dan, van deez' wandeling wordt mij het lichaam moede:
't Lust
daarnevens geplant, honderden van fijn ftraalende Fonteinen, de
één tegen de ander fchietende , 't welk alles ten minften als de Zon
fchijnt, zoodanig eene glansrijke verr.ooning door alle die waterftiaaien
maakt, als men nergens anders vinden kan.
(p) Schouwtooneel,] Dit is een prachtig groot rond Plein, ;
bevallende langs den uitftrek zijner rondheid gazesnen, of klay.r
en