eerste gezang

4?o GODS GROOTHEID IN DE
Die pronkfieraaden, die der weereld zijn een praal,
Hier levert het Pcnfeel in de uitgebreide zaal
De fehoonfte beelden aan mijn zeer verwonderde oogen,
Door all' den rijkdom van de kleuren opgetoogen.
Hier heeft de Beitel, wélbcftuurd door fikfche hand,
Een foort van leeven in het marmer, als geplant,
't Gelukkig fchikken van veele Ingeprente Trekken
Kan mijn gedachten aan mijn' evenmensen ontdekken
x
En maakt, wat elk belooft, vast en onwankelbaar.
Hier weeft het Kunstgetouw het vlas en wollig hajr.
De Verrekijker kan 't gezicht ons fcherper maaken,
Ontdekkende ook Natuur in zooveel wondre zaaken
Aan mijn nieuwsgierig oog, 't welk al den breeden ftoet
Der duizend duizenden van Harretjes ontmoet;
Die 't hoog uitfpanfel Reeds bevolken voor onze oogen.
Maar wat gezicht! Ondanks der Rormen wild vermoogen
Zie ik een Scheepsvloot, die, tot zinkens toe, gelaên,
De woefte Rormen durft ftoutmoedig tegengaan!
'k Zie een beweeglijk Staal op de ongetrouwe baaren
Den mensch tot leidsman zijn, hem hoedend voor gevaaren,
Naar 't vérstgelegen'oord van 't wijde weereldrond:
't Ontdekte aan zijn gezicht, dat gar^ch verwonderd Rond,
Het