eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vijfde Gezang. 311
Maar u doet Rerven, aan Meanders blijden boord,
Alwaar Apollo zelf uw keurig zingen hoort,
'k Wil u, ö Kievit ook op mijne zangtooneelen,
(Gij zijt het dubbel waard) een kleine rol doen fpeelen:
Uw veders fchoon-gekleurd voldoen aan mijn gezicht,
Hoe heerlijk flikkren zij bij 't helder zonnelicht!
De blijde Lente koomt. Wij zien de vogels fpeelen;
Ook gij bouwt u een nest, om jongen aan te teelen.
Uw eiers, fchoon niet groot, verrukken mijnen fmaak,
Maar hoe! beklapt ge u zelv' ? of fchept gij ook vermaak,
Terwijl ge uw' naam roept, dat ik zal uw nest beroeren ?
Gij fchijnt in uwe vlugt mij derwaards heen te voeren.
Neen: gij misleidt mij, en gij troont mij van uw nest.
Ik hadde uw eiers graag: maar hoe vind ik ze best ?
Geluk! ik heb ze reeds, fchoon gij mij woudt misleièn.
Wat zullen deezen op de vriendentafel vleien!
Ik zend ze aan mijnen vriend: hij is te rond van aart,
Dan dat hij deeze gift zou weigren, hem zoo waard.
De fchaduw van den nacht verdonkert 's hemels boogen:
De Rille rust en flaap vcrfpreiden hun vermoogen
Rondom door 't groot Heel - Al: hoe groot een aakligheid
Heeft zich door all' den fchrik van 't duiRer heen verfpreid!
V 4
6 Schrik