eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. VijfdeGszang. 299
In Rreeken, vérr'van ons, weêrkoomen naar den boord
Van onze landen, en zich vesten in dit oord?
Laat ons de ingeeving van die werking onderzoeken,
En onderfcheiden uit haare allerdiepfte hoeken
De omftandigheden van die wondre driften zien,
En God belijden, door wiens willen zij gefchiên!
Die foort van 't verr' voorüitgevoelend heir der dieren,
Is door Natuur gevormd om zoo haar' gang te ftieren,
Dat zij ontwijke een' gloed, die warmt in overmaat,
Gelijk als ook de koude in een' te hoogen graad.
Zij zoekt van land tot land een ftreek op, daar het wezen
Der lucht gemaatigd is, en gloed noch kou doet vreezen.
Een lucht verdraaglijk aan 't geftel van hun natuur.
Wanneer dan Afrika (fc) gezengd wordt door het vuur,
Het
(fc) Wanneer dan Afrika] De Kwakkels inzonderheid koomen
op het einde der Lente uit Afrika in Europa, en zij keeren derwaards
weder terug in 't begin van den Herfst, als wanneer zij
met geheele troepen de Middenlandfche Zee overvliegen. Men
meent, dat de Zwaluwen in Europa blijven. Hetgeen dat voet
geeft tot deeze gisfing, is, dat die van de Noordel ijkfte deelen daar
zelfs in de grootfte koude niet uittrekken. In Zweeden, worden zij
in de holligheden der aarde als met hoopen zonder beweeging
liggende gevonden. Wat den Oojevaaren en Reigeren aangaat,
fchoon men niet recht weet, naar wat land die nd den Zomer van-'
hier trekken, is \ echter wel te denken, dat het naar warme
luchtftreeken is.