eerste gezang

GODS GROOTHEID IN ÖE
Wat heerelijk verfchot van trotfche kleuren, als
De zon u fchuins befchijnt, befchouw ik om uw' hals!
't Oog is geheel verrukt: uw blankheid moet ik eeren,
En om haar' glans, die ons 't gezicht treft, zelfs waardeeren
Bij de allerwitfte fneeuw, die 't oog ons fcheemren doet.
ö Gij, die altoos, uit een onbevlekt gemoed,
Alle eendragt ademt, en veel zoete aanminnigheden;
Die met uw wederhelft vernoegd zijt en te vreden,
En haar zoo lief, altoos ftandvastig in uw' togt,
Genietende, onderling zoo naauw aaneen verknocht,
De zoete vruchten fmaakt van uw getrouw beminnen;
Strek gij ons het patroon van recht verliefde zinnen!
Gewiekte zanger (ƒ) van het groen en lommrig woud,
Gij geeft een nieuwe vreugd aan dit beminlijk hout.
Uw zoet akkoord fchenkt aan debosfchen als nieuw leeven,
Gelijk een Orpheus eer aan 't Schytisch Woud kon geeven.
Vanwaar heeft uwe keel die wondre buigzaamheid;
Dien treffelijken val; dat heerlijk onderfcheid
Van uw gezang, zoovol betoverende toontjes,
Die keer op keer aan 't woud verfchaffen frisfche kroontjes?
Beminlijkheden,
(ƒ) Gewiekte zanger]
De Nachtegaal.