eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zevende Gezang. 471
Het vierde weerelddeel (voorheen aan onze vaadren
Gansch onbekend ), en doet ons veilig derwaardsnaadren.
De lompe inwooners van dat wild en woest gewest,
Verfchaffen fchatten aan 't befchaafd gcmcenebest,
Die, nutloos zijn, voor hun; en wij zeer dierbaar achten;
Waartegen zij ook weêr van onze hand verwachten,
Die dingen, die bij hen 't gebruik benoodigd heeft,
Doch welke dat Natuur niet aan die volken geeft.
De menfchen maaken dus, bewoonende alle landen,
Als medeburgers van 't Heel-Al, de zoete banden
Der famenleeving in de weereldmaatfchappij:
En onze nooddruft, die daar altoos nut toe zij^
En moogelijk geheel noodzaaklijk is, vormde aardig,
Ja fchraagt en Rerkt dus een verëening, ons zoo waardig.
ö Vlijtge Mensch! uw geest, die altijd bezig is,'
En telkens uit een zee van diepe duisternis
Weêr nieuwe dingen haalt en fchept, weet ons door trekken
Die overtuigend en opmerklijk zijn, te ontdekken,
Uw uitgeftrektheid en uw grootheid, die zich niet
In 't onderneemen door een' mensch bepaalen liet:
Maar groot zijnde alles waagt;daarde uitkoomst van die dingen
Mijn hart altoos verrukt in meêr verwonderingen.
G g 4
Hier