eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vierde Gezang. 209
Mijn keur nu hier en ginds, en koomt het oog verblijden.
Elk volgt de wet van één der tweepaar jaargetijden.
Elks rijk vangt nimmer aan, dan op beftemden tijd.
Wat wordt dan Lekkermonds en Eetgraags hart verblijd
Door vruchten, die de zon geeft onder 't Tweelings-teeken!
Weêr andren levert de aarde in zoele zomerweeken,
Wanneer het Hondsgefternte op 't allerRerkRe gloeit:
Nog andren, als de kracht der zon weêr is befnoeid,
In 'tteeken van de Schaal, gemaaid, geplukt, gefneeden:
Die groeien, in de vorst en in de vogtigheden,
Bij all' uw' rijp en fneeuw, ö guure Noorderbeer;
En deeze, daar de vloed van Ganges, nimmermeer
Doortinteld van de kou, befpoelt de groene zoomen.
De lu'chtftreek doet haar een verfcheidenheid bekoomen
Zoowel
die in de oneindigs verfcheidenheid der Vrucnten , derzelver
menigte, en fomtijds grooten overvloed, welke op de gezette
tijden en faizbenen, de één na de andere opvolgen, uitblinkt: is
niet eens noodig, een goed Christen te zijn, alzoo de Heidenen
zelfs voor ons Christenen 't zelve hebben kunnen waarneemen,
gelijk als CICEKO zegt: ,, Hoe groot is die goedheid der Natuur,
dat zij, zoo veele, zoo verfcheidene, zoo aangenaame fpijzen
„ voortbrengt, en die niet te gelijk opéénen tijd van het jaar; op-
„ datwijaltijd, zoowel door nieuwheid als door overvloed moogen
„ vermaakt worden." Zie hem over den aart der Goden, Tweeda
Boek 53. Afdeeliog.
O