eerste gezang

40+ GODS GROOTHEID IN DÉ
Ze ontfnapt zich zelv' wel eens door een te fterke drift
En onbefcheiden bui, die 't hoog van 't wild niet fchift.
Die mijmring zonder toom vernedert de Poëeten,
Dón heeft hen wederom de drift niet recht bezeten:
Straks zijn de ftreeken van 't penfeel te bar en hard,
Niet wel gefchakeld, en te veel doorëen verward;
't Zijn ijslijk-flikkrende en krachtlooze blikfemftraalen,
Zij geeven fiag op flag, fchoon ze ongeregeld dwaalen:
Haar loop is houdingloos en zonder orde of maat,
Zij doen ons dooien (#) in het fchildren van 't gelaat
Des
eerften Cezars in zijn wondre dapperheden,
Daar hem Pharzaliën ziet in het ftrijdperk treeden,
't Gevaar
(?) Zij doen ons dooien"] Dit kan voornaamelijk gezien worden
in de Pharzaliën van LUCANÜS, daar de Dichter de zaaken zoo
vergroot, dat hij meêr naar een' verrukt' mensch of dolleman dan
naar een' Dichter gelijkt. Dit gebrek nochtans , hoe groot het
ook is, belet niet, dat dit Diclitftuk gewaardeerd naar zijne orr.-
' ftandighetfen, geenen lof zoude verdienen, om de fchoonheden,
' die daar dikwijls hoogdraavend zijn, en zeerveele trekken van
• eenen mannelijken en volvuuiigen geest doen zien, midden in de
al te groote opzwellingen en uitroepingen, die anders het wezenlijke
gebrek van dit Gedicht uitmaaken: eveneens gelijk als het
onder ons Hollanders in den Yftroom van ANTHOÏSY VAN OS,Z
GOE s te vinden is. . . .