eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Zesde Gezang. 435
Op zulk een ftelling, fluit haar gansch uit mijnen zirt.
ö Ja: Natuur verheft een groote Rem zelfs in
Het binnenst van mijn hart; een Rem die mij kan vleien\
Die mij vertroost, wanneer mijn hart valt aan het fchreien 3
En mij verzekert, dat mijn ziel zoo vlug als fijn
Door Gods inblaazing is gemaakt, ook nooit kan zijn (et)
('t Gaa met de Rof, zoo 't wil) in enkel Niet verzwolgen;
En nooit de Rappen van het Lichaam naar zal volgen:
Van alle wezens die te famen zijn gefteld,
En die de Scheikunst weêr ontbindt door vuurgeweld^
Vergaat de vorm alleen (v): maar 't wezen blijft in weezen.
Niets heeft geheel vóór een vernietiging te vreezen;
En
(u) ook nooit kan zijn —• in enkel Niet verzwolgen; ] Kortheidshalven
ga ik hier eene reeks van bewijzen voorbij, die allen aan -
tooneu, dat de ziel natuurlijk een wezen is, hetwelk niet kan
vernietigd worden. liet is wel waar, dat de Schepper zulks door eene
enkele daad zijnes wils zoude ktmnen doen; maar, dewijl dit mei;
het Zedenlijke niet kan beftaan, ftemmen alle de Godgeleerden
toe, dat de Ziel of geftraft of beloond moet worden: en haare
vernietiging zou en ftraf en belooning uitfluiten.
(v) vergaat de vorm alleen:] De Scheikunde kan de famengeftelde
lichaamen wel fcheiden, en tot de hoofdftoffen waaruit
zij famengefteld zijn, weder heenvoeren maar hunne aJlerfterkfte
ontbinding, door het allerfterkfte vuur, kan den eigenlijken
aart van hunne wezens niet vernietigen. Die vernietiging is geheel
onmoogelijk , terwijl de kunst alleen maar in fcheiding
beftaat: ivant de aardfche of zandachtige deeltjes der lichaamen
b!i
E e 2
J' Vër >