eerste gezang

$n GODS GROOTHEID IN DE
6 Schrik der vooglen, ó affchuwelijke dieren (r),
Gaat nu op 't weereldvlak met vaale vleugels zwieren,
Verlaat uw holen, door de duifternis bewoond,
Uw kerkers, daar zich niets dan droevig zwart vertoont.
Uw ijsfelijk gekrijsch zoo fchrikkelijk voor de ooren,
Is 't doodlijk zangakkoord, dat gij aan ons doet hooren.
Gij vreest het daglicht en zijn' zuivren glans en gloed,
Terwijl de mensch met een afgrijzen u ontmoet;
En alles, wat Natuur ooit gaf, van u moet gruwen:
Daar is geen vogel die u niet met vreez' zal fchuwen,
Als aller vogelen gezwooren' weerpartij:
Gij koomt ook, op hun beurt, van hunnen klaauw niet vrij.
Maar 'k zie den dag: vertrekt, vlugt naar uw kerkers heenen,
Daar de aakligheden en vernieling zich verëenen:
Vreet met bebloeden bek daar uwe prooi vrij op.
Het zonlicht Relt aan ons de waarheid in den top:
Gjj moet van vijanden, der waarheid vrij van vlekken,
Gevloekte vogels, een gehaat afbeeldfel Rrekken.
Wat zie 'k nog vogels van verfcheiden vorm en trek?
Den Koekoek, luid van keel, heel grof en krom van bek,
Den
Cf) 6 offchuweiijke dieren,] Naameiijk de Nacht- en Kerk-Uil
Cn de Vischdief,