eerste gezang

SCHOONHEDEN DER NATUUR. Vijf de Gezang. 293
Beminlijkheden, daar 't geboomte roem op draagt.
Uw klank, die telkens aan het lustig heir behaagt
Van uw gezellen, kan de luiftraars zeer vermaaken:
Nu hoor ik u, vol moeds, van 'tzangrig vuur aan 'tblaaken,
't Genoegen zingen, 't welk in uwen boezem woont:
Dan groet gij 't morgenlicht, wanneer 't met goud gekroond,
Bepurpert door zijn' gloed, de nuchtere ochtendkringen,
Terwijl ik u den Olm zie op en nederipringen.
En gij klein vogelke, dat, overal geacht,
Hier uit de Eilanden van Canariën gebragt,
Vanwaar ge uw' oorfprong hebt, door uw bekoorlijk zingen
Mijne ooren telkens weet tot luistren als te dwingen,
Uw toon verrukt mij het gehoor, uw kleur 't gezicht,
Ook gij verdient een plaats in dit mijn Veldgedicht.
Het klein en fpichtig lijf, laflg ftaartje en bonte pennen,
Doen mij in uwe foort de kunne onderkennen,
En 't Manneke veelmeer beminnen om zijn' zang.
Gij zijt in Duitschland en ook hier, van over lang,
Door uwe uitbroeijingen geheel gemeen geworden.
Gij houdt in uw gekweel een' fraaien klank en orden:
Maar zonderling, wanneer men door een zachte fluit
Aan u de toonen leert van fraai muzijkgeluid.
T
3 Zal