eerste gezang

siS GODS GROOTHEID IN DE
Vaak wandelt gij het veld met veele heiren door;
Gij laat, al waar gij gaat, een zwart en bogtig fpoor.
Gij fleept een' last, wiens wigt uw leedjes moet verdrukken,
't Koomt alles dan ter hulp aandringen, famenrukken,
En 't graan gefleept door een gemeene kracht en moed
Vermeerdert in uw fchuur aldus den overvloed.
Dat opgelegde graan O) zal u tot voedfel ftrekken,
Wanneer de koude 't veld met fneeuw en ijs zal dekken.
6 Noodig voorzicht, Les (y ) vol fchoone leerzaamheid,
Die 't bloedloos dier hiervoor het menschdom opcnleidt! —
Wat dof geruisch hoor ik mijn luiftrende ooren treffen?
'k Zie zich een Bijënwolk uit eenen korf verheffen!
Elk van den zwerm, die zich aan 't oog hier aan koomt biên ,
Is van een' angel, die fel prikkelt, welvoorzien.
Ik
(x) Dat opgelegde graan ] Ik volg hier het oude gevoelen, dat
bijna algemeen aangenoomen is, omtrent het nut, waartoe de mieren
de graanen, in haare onderaardfche holen vergaderd, gebruiken.
De Heer DE REAUMUR, in zijne Gedachtenis voor de Gefchiedenis
der bloedelooze diertjes, II Deel. eerfte lid, bladz. 26, is van oordeel,
,, dat de mieren deeze graanen met geen ander oogmerk onder de
, aarde fleepen, dan om er hunne woonplaats van te bouwen:
,, en dat zij den geheelen winter zonder eeten doorbrengen,
„ liggende alle ftil op elkander als of ze dood waren.".
(y) Lts] Zie SALOMOKS SPREUKEN, Hoofdftuk VI.,
vers 6, 7, 8 en 9.